Üzgünüm sevgilim. Kendime bile söylemediğim her şey boğazımda bir yumru gibi kısık belli belirsiz sesler ile doluydu. Anlatamadım çaresizliğimi, konuşmaya çalıştığım vakit daha da büyüdü tıkadı boğazımı. Ben senden öncesinde neşeli değildim, seninle birlikteyken bile olamadım. Bir gün kaybedeceğim seni, öz acıyı yaşıyordum; pis huyumdur her şeyi düşünmek, bilirsin. Tanrı insanların yollarını her zaman ayırır, perspektifi geniş bir insanın yaptığı gibi mutluluklarımın önüne her zaman bu ayrılık fikri geçerdi. Keşke gelecek kaygısı anlarımın önüne geçmeseydi, edindiğim harika şeyleri o an yaşasaydım. Dumanı içimi boğuyor ama devam ediyorum, bana zarar veren her şey bu günlerde çevremde süzülüyor. Yıkılmak için çok uğraşıyorum depresif kararlılıkla boynumu sıkıyor düşünceler. "Başıma bir silah daya ve duvarları beynimle boya." hak ettiğim kudretli son.