İbn Arabi'y e göre, ''Tanrı, evrenin en yetkin ve en sağlam bir biçimde yarattı. Ebu Hamid el - Gazali'nin dediği gibi, 'olabilirlik' halinde, bu evrenden daha iyisi yoktur. Yüce Tanrı, Adem'i kendi suretinde yarattığını bildirdi. İnsan ise evrenin bütünüdür. Tanrı; varolan, başkası değil, yalnızca kendi olduğundan, evreni, kendini bilmekle, bilir. Dolayısıyla evrenin kendi suretinde olması gerekir. Tanrı evreni belirleyince, evren, Tanrı'nın yansıdığı yer oldu. Tanrı da evrende yalnızca kendi güzelliğini gördü; güzelliği sevdi. Evren, güzel olan seven, güzel olan Tanrı'nın güzelliğidir. Bu bakışla evreni "seven, evreni Tanrı sevgisiyle sevmiş olur. Bu durumda evreni seven, yalnızca Tanrı'nın güzelliğini sevmiş demektir."