Home
Search
Explore
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.37
Mitolojik, Şiirsel, Destansı Bir Yolculuk Öyküsü: Argonautika
“Zaten biz acı çeken ölümlüler ayaklarımızı
mutluluğun üzerine hiç tamamen basamadık.
Her seferinde acı bir keder neşemizi kaçırır.”
-Rodoslu Apollonios
1. Giriş:
Bu yazı direkt olarak bir inceleme yazısı değildir. Antik Çağ’ın önemli yapıtlarından Argonautika hakkında bir akademik makale çalışmasıdır. Ve elbette yalnızca kitap hakkında
672 syf.
10/10 puan verdi
Şu koskoca platformda hakkında yalnızca yirmi altı adet inceleme yazılmış bir kitap hakkında iki kelam edeceğim : "Yalan"
Bu istatistiksel verilere göz atarken kıymetli üstadımız, değerli yazarımız, biricik dil ustamız Sevgili Şeyma Şubaşımızın nadide kitabı hakkında da tam yirmi altı adet inceleme girildiğini tespit ettim. İyi veya
Zaman makinesini icat edin de gidip Sümerlilere bakalım :)
Yazarın okuduğum ilk kitabıydı. Dili gerçekten hafif ve anlaşılırdı. Dümdüz yazılmış, ruhsuz, sıkıcı tarih kitapları gibi değildi. Gayet akıcıydı. İncelememe başlıyorum.
Kimdirler bu Sümerler? Haklarında ne biliyoruz? Tarih kitaplarında gördüğümüz işte çivi yazısını bulmuşlar bilgisi dışında ne biliyoruz? Bazılarımız biraz daha detay bilgisine
İnanna' yi tanıyarak başlamak gerekiyor sanıyorum ilk önce.
" İnanna , Sümer inanışına göre Sumerin süsü, nesesidir. Bir kadında olması gereken tüm iyi özellikler onun üstünde toplanmıştır. O, güzelliğin, çekiciliğin, önderliğin, en önemlisi de bereketin ve cogalmanin sembolüdür. Akad' larda Istar, Musevilerde Astarte, Yunan'da Afrodit,
Kirke, Güneş Tanrısı Helios ve Nympha Perseis'in kızı. Annesi, babası kardeşleri ve akrabaları tarafından 'öteki' kabul edilen, herkesten farklı olduğu için dışlanan Kirke, diğer tanrıçalar kadar güzel değildir, sesi bir tuhaftır. Bu yüzden her zaman kenara atılır, herkesin gözünde önemsiz bir tanrıçadır. Ancak bir gün yaptığı bir şeyden dolayı günah keçisi haline getirilir. Pharmaka yani büyü yapabilme yeteneği Zeus'un gözünü korkutur ve Aiaie Adasına sürgün edilir ve yalnız bir hayat yaşamaya zorlanır.
Romanın en iyi yanı Kirke'nin sesinden dinlediğimiz anlatısı bence. Büyüleyici ama aynı zamanda çok soğuk ve hesapçı bir yapıda. Kirke tüm o yaşadıklarına rağmen ona yakın hissetmenize asla izin vermiyor.
Kirke'nin küçüklüğünden itibaren Prometheus, Daidalos ve Odysseus ile tanışmasıyla bir çok olay yaşaması ve adada kaldığı sürede gücünü geliştirmesiyle eski halinde kurtulup ne kadar güçlü bir karaktere evrildiğini okuyoruz. Ve sonunda tanrı ve tanrıçalara kafa tutabilecek bir noktaya geliyor. Korkmuş bir tanrıçadan güçlü bir cadıya bu yolculukta Kirke, hayatında yaşadığı tüm dram ve acılara rağmen, en sonunda hiç bir tanrının olmayı arzu etmediği bir şeye dönüşerek mutluluğu buluyor..
Ben, Kirke
Güzel bulunmadığı için sürekli dışlanan değersizleştirilen Tanrıça,
Sesi insan sesine benzediği için dalga geçilen anne babası tarafından bile sevgi görmeyen kardeşlerinin alaylarına maruz kalan genç kadın…
Bir gün bir ölümlüye aşık olmasıyla yaşadığı yoğun duygulara kapılıp, çok büyük bir arzuyla bilmeden büyü yapar ve büyücülüğünü keşfetmiş olur. Bununla beraber sürgün hayatı da başlar.
Sürgünde kendini geliştirir aslanlarla kurtlarla arkadaşlık bağı kurar.
Adaya arada ziyaretçiler gelir kimisi tam bir hüsran olur. Ama Kirke hep eğlenmenin bir yolunu bulur.
Uzun zaman sonra kurnaz, hızlı, iyi bir şavaşçı ve prense aşık olur. Artık bişeyler değişicek hayatında hisseder. Ve bir oğlu olur. Onu korumak için her şeyi yapar. Kimsenin yüzleşemedikleriyle yüzleşir. Çünkü artık o bir anne tanrıçadır.
Tanrılar arasında kehanetler hep olur. Denizden gelen ölüm kehaneti gerçekten kitabın kan akışını çoşturur…
Savaşın insan kimyasını nasıl bozduğunu görebileceğiniz gibi normalde kötü muamele görmeye yüzyıllarca sessiz kalan birinin anne olduktan sonra tek başına bir efsaneyle efsaneşleşmesine de şahitlik ediyorsunuz.
Anlatımı akıcı ve etkileyici bir kitap. Duygu betimlemelerindeki ifadeler çok yüksek doğrudan içine çekiyor ve oraya biryerlere gidiyorsunuz.
Kibele veya Kybele (Magna Mater: Tanrıların anası), Anadolu kökenli bir ana tanrıçadır. Ana tanrıça inancı, birçok kültürde farklı isimlerle yer alır. İşte Lynn E. Roller bu kitapta Kybele inancının daha sonraki uygarlıkları da büyük ölçüde etkilediğini, özellikle Yunan ve Roma mitolojisinde, Frigya dönemindeki bazı tapınma ritüelleri aynı formda kültik olarak devam ettiğini, Kibele'nin özellikleri farklı tanrı ve tanrıçalarda yeniden hayat bulduğunu aktarmaktadır.
Anadolu'da çok sayıda Kybele anıtı vardır. Afyon-Eskişehir civarında yer alan açık hava tapınaklarında niş içinde, iki yanında arka ayakları üzerinde birer aslan duran ana tanrıça kabartması bulunur. En yaygın kullanımı Frig uygarlığındadır. Frigya mitolojisinde bir ana tanrıça olan Kibele'ye genellikle dağ zirvelerinde tapınılırdı. Doğa ile özdeşleştirilmiş, özellikle bazı vahşi hayvanlarla ilişkilendirilmiştir. Eserde de bunları okuyabiliyorsunuz.
Eh tarih, mitoloji ve arkeolojiye tutkunsanız okuyabilirsiniz. Yalnız bilimsel bir kitap olduğu için ağır ilerliyor ve çoğu kişi çabuk sıkılabilir. Benden söylemesi.
anayım ben ana diyen demeter :)
Demeter, Yunan mitolojisinde tarımın, bereketin, mevsimlerin ve anne sevgisinin tanrıçasıdır "güzel saçlı kraliçe" ya da "güzel örgülü Demeter" diye geçer.
İnsanlara toprağı ekip biçmesini öğreten bu tanrıçadır.
Ekinleri, özellikle de buğdayı simgeler.
Roma mitolojisinde nam-ı değer CERES diye anıılır :)
Hades beyin biricik kızı Persephone'yi kaçırmasıyla herşeye küser.Toprağın bereketi kalmaz, insanlar kıtlık tehlikesine uğrarlar ve yok olma tehlikesiyle karşılaşır.
Zeus (kendi kızını kaçırması için Hades'e öğüt veren kişidir aslında) onu barıştırmaya çalışır, ancak Tanrıça Demeter ikna olmaz. Zeus Hades'i ikna ederek, en sonunda Persephone’nin yılın üçte ikisini yani çiçek açma ve meyve zamanını, annesi Demeter’in, geri kalan üçte birini, yani kışı da kocası Hades’in yanında geçirmesini kararlaştırır. Böylelikle toprağa yeniden bereket gelir ve mevsimler oluşur . Persephone her yeryüzüne çıktığında, Demeter yeryüzüne baharı getirir. :)
“Bütün insan ömrü, deliliğin yarattığı bir hayalden ibarettir.”
“İşte gördüğünüz gibi, ben, nimetlerin gerçek bölüştürücüsü, Latinlerin Stultitia, Greklerin Moria dedikleri Delilik’im…”
.
Rönesans hümanizminin en önemli temsilcilerinden biri olan Erasmus’un Delilik’i Stultitia denen bir tanrıçadır. Bu tanrıça Minerva’nın yani Bilgelik tanrıçasının zıddı, yaşamı zevklere boğan, iğneleyici, açık sözlü ve hatta çekici bir tanrıça. Akıl ne kadar can sıkıcı ise, Delilik’de bir o kadar eğlencelidir. Delilik’i okurla konuşturan Erasmus, çağının kilisesine, kilise mensuplarına, krallarına, hukukçularına ve tüccarlarına en acımasız eleştirileri sivri dilli ve mizahi bir üslupla yöneltir.
“Gerçek bilgelik deliliktir.” ve “Kendini bilge sanmak deliliktir.” görüşleri üzerine inşa edilmiş kitapta Delilik kendine methiyeler düzerken Erasmus kendinden önceki yüzyıllar boyunca bilgelik sayılan erdemlerin yeniden sorgulanması gerektiğini vurgular.
.
”Deli, kendi zararına davranarak bilge olmayı öğrenir. Çünkü insanın maddeler dünyasını tanımasına engel iki önemli şey vardır: ilki, insan ruhunun perdesi olan utanma; ikincisi, büyük eylemlerin ardındaki tehlikeleri gösteren korku. Oysa delilik bizi bu iki engelden korur.” (Sayfa 42)
”Bilgeliğe kapılıp da usanıncaya dek kızıp kudurmaktansa saçma sapan işlere girişen hünersiz bir adam sanılmayı yeğlerim.” (Sayfa 108)
Çağının sorunlarını büyük bir yüreklilikle kaleme alan ve kendisine yapılacak eleştirilerden çekinmeyen Erasmus, bugün bile geçerliliğini yitirmemiş bir eseri insanlığa armağan etmiştir.
.
Okuyun, okutun
