Çünkü Yüce Tanrımız dünyanın en başına, yeryüzünün şafağına koydu bizleri. Koydu ki, yarattığı dünyayı insanlarla dolduralım, ona şükredelim. Tanrı, toprağın işlenmemiş kalmasını istemez, yarattığı canlıların üremeden, meyve vermeden göçüp git mesini istemez. Ahırımdaki koçlar ve inekler bile çiftleşme den duramazken, kendi kızımın utanç içinde yaşamasına nasıl müsaade ederim?