Vicdanına esir olmuş bir insanın hür olmasının ehemmiyeti yoktu. O kişi tahayyülünde en zifiri dehlizlerde hapisti.
...nihayet tevekkül kapısından girmeye muvaffak oldu. Huzur iklimi damarlarından geçerek bütün vücuduna sirayet ederken kaderin önünde diz kırıp alınyazısına teslim olmaya karar verdi. Beklemek zordu fakat sabır, meşakkatli de olsa yegâne gerçek şifayı vaat ediyordu.
Kişinin kederini unutmasının en tesirli yolu tüm insanlığın derdi ile dertlenmektir.
Benim uykularım mecburiyetten. Cesarete gelince, cesurlukla alakası yok; kader! İradeye benim hayatımda yer yok!
İki şartın üzerinde hayat bulur ve yaşar aşk, gayrısına lüzum yok. Ne can vermeye ihtiyaç var, ne can adamaya, sadece sadakat ve fedakârlık!
Aslında birini sevmek için elle tutulur bir sebep bulamıyorsanız, onu sahiden seviyorsunuz demektir.
Aslında birini sevmek için elle tutulur bir sebep bulamıyorsanız, onu sahiden seviyorsunuz demektir.
Sayfa 51 - Selis
... Unutma ki aşk, tutku, bağlılık gibi hisler insanı kendilerine esir ederler. Hissiyat insanı mahveden zaaftır. Aklını ve iradeni doğru kullanmana mani olan beladır. İnsanı yüceltebileceği gibi, zaviyesi şaştığında onu alçaltır, kahreder. Hissetmek insan olmanın gereğidir, hayatı anlamlı kılar fakat hissiyatının tuzağın ve zaafın olmasına izin verme.
Sayfa 200 - Selis
Sevda geçer yalan olur, sonra sonu sokar yılan olur.
Sayfa 82 - Selis
... bir kez sahte de olsa gül, bak sonra gerçeği arkasından gelecek.
Sayfa 79 - Selis