"Yaşamım boyunca yaptığım şeylerin çoğunu, o an bir amacım olmadan yaptım. Ama şu an dönüp de geriye baktığımda onların altında yatan amaçları görebiliyorum."
"Bir şeyler yazmak
Ve bunları ardımızda bırakmak
Bir rüyadır yalnızca.
Uyandığımızda biliriz ki
Hiç kimse yoktur onu okuyacak."
“Yaşamdaki günlük işlerin çoğunun, giyinmemizin ve soyunmamızın, işe gitmemizin ve işten gelmemizin ya da pek çok farklı şeyler yapmamızın, ender olarak fark edilen bazı durumlar haricinde zevkle ya da acıyla ruhsal ve zihinsel bir ilişkisi yoktur. Bunlar otomatik zihinsel eylemlerdir. Tıpkı solumanın zevki için değil, yalnızca soluduğumu fark ettiğim için solumam gibi. Yazmanın zevki için değil, yalnızca zaten yazmaya başladığım için yazarım; zihinsel bir zevk durumunda oluşum kendini bu şekilde açığa vurur ve halen yazmakta olduğumu fark ederim. Kim, masanın üzerinde duran bıçağı tembelce eline aldığında, bunu kendine vereceği belli bir zevk için ya da belli bir acıyı bu şekilde ortadan kaldıracağı için yaptığını iddia edebilir? Bütün bu şeyleri o an başka bir şey yapmadığımız için yaparız; sinir sistemimiz öyle şartlanmıştır ki, yalnızca bu şekilde akabilir. Ve başıboş, tümüyle "sinirli" ve kıpır kıpır eylemlerimizin çoğu için kesinlikle hiçbir neden bulamayız.”
"insanlar doğal olarak iyi doğarlar ama bu iyiliklerini pek azı ileri yaşlarına kadar korurlar". Taocuların ve Konfüçyüs’çülerin tam karşısında ise, insan doğasının temelde kötü olduğuna ve bu nedenle de gerçekçi yönetim için insanın gerçek doğasına uygun şekilde davranması gerektiğine inanan Çinli Kanuncular (kanun yanlıları, bazen "gerçekçiler" olarak da adlandırılırlar) bulunur.
"Neden mi böyle yapıyorum? Gerçeği söylemem gerekirse, neden böyle yaptığım konusunda en ufak bir fikrim yok. Yalnızca doğam böyle davranıyor; söyleyebileceğim tek şey bu."
Eğer insanlar kanun istiyorlarsa, kesinlikle bunu yürürlüğe koyma hakkına sahiptirler. Bir suçlunun bu kanunlara karşı gelme hakkı vardır, polisin suçluyu tutuklama hakkı vardır, hâkimin suçluyu hapse atma hakkı vardır.