1952 doğumlu, ilk Nobel Ödüllü yazarımız 
Orhan Pamuk 'tan aşk ve müze üzerine yazılmış bir eser.
Eserde anlatılan hikaye 1974-1984 yıllarında, zengin iş adamı Kemal Bey ile uzaktan akrabası olan yoksul Füsun’un arasında geçmektedir. İslami değer ve kültür yapısına sahip bir ülkeye, 1950'lerle birlikte yeni yeni modernleşme adı altında Avrupa kültürünü benimsetmeye çalışan Nişantaşı’nın zengin insanlarının aşk, arkadaşlık, iş, akrabalık bağlarını tek taraflı bakış açsıyla anlatıyor.
Benim için kitap mutlaka okunması gereken bir kitap listesinde değil. Bir adamın bencillikleri yüzünden hem kendi hayatını hem de delicesine aşık olduğu kadının hayatını nasıl mahvettiğini anlatıyor. Okurken sonunu az çok tahmin edebiliyorsunuz. Adam, kadına olan tutkusunu, kadın onu terk etmeden önce fark etseydi belki de gerçekten mutlu sonla bitebilecek güzel bir aşk hikayesi çıkabilirdi. Fakat adamın yaptığı bencilliklerle, zamanın şartlarında erkek olmanın getirdiği bakış açısıyla, aşkının aşktan uzaklaşıp takıntılı olma durumuna evrildiğini görüyoruz.
Orhan Pamuk’un karakter ve duygu tahlillerine söz yok. Kitapta geçen her bir karakter samimi ve gerçekçi. Kitabın anlatımı uzun ve detaylı, ki ben bunu açılmış olan müzenin, gezilirken görülen eşyaların; nerden gelmiş, ne zaman gelmiş sorularına kolaylıkla yanıt vermesi için olduğunu düşünüyorum.
Aşk ve Müze üzerine sonsöz ise Pamuk’un, okuyucunun aklında kalan soru işaretlerinin cevaplarını bulabilmesi için eklenmiş bir bölüm.
Ulusların Hayali Düşüşü: Kitap Eleştirisi
Cihan Güneş
Bu hafta başında Daron Acemoğlu, Simon Johnson ve James Robinson’un Nobel iktisat ödülünü aldıklarını öğrendik. Bu araştırmacılar ciddi bir literatür yaratmayı başardıkları için epeyce zamandır da bekleniyordu. Aynı zamanda akademideki üretkenliklerinin de inanılmaz bir boyutta olduğunu