Birbirinden bağımsız da okuyabileceğiniz yirmi hikayeden oluşan eser, hikayelerin birbirine eklemlenmesi ile anlam zenginliğine kavuşuyor. Kentin sokakları gibi, içinde yaşayan insanların hayatlarının da birbirlerine değdiği, hem yaşayanların, hem gelip geçenlerin, zıt ve benzer duygularla tamamlandıkları bir coğrafya.
Bahsi geçen isimler, meslekler, okura bir dönemi işaret etse de, eserin net bir zaman mefhumu bulunmuyor. Hüzün ve ölüm, ayrılık ve hasret temasıyla işlenen omurga, mevcut eksiklerini ve bağıntılarını, kitabın en uzun hikayesi “Dilber Makbule” ile tamamlıyor. Yazar bu hikayede, anlatıcılığından el çekip, sözü Dilber’e bıraktığında, o ana dek anlatılmış tüm karakterler ve hikayeler, acılarından iç içe geçiyor, Neredeyse hemen hemen her hikayenin özünde farklı bir formla karşımıza çıkan “aşk”, Dilber’in anlatıcılığında, karanlığıyla “keder olup yağıyor”. Kitabın ismini gören herkes gibi ben de, Sur Kentinden nereyi ya da neyi kastettiğini düşündüm, tıpkı zaman gibi, yerde de bir netlik yok, fakat; aşınıp yok olan şehir, tükenip ölen insan kurgusu, “Sur” kelimesini her iki anlamda da kullandığına işaret. (Sur=Kader). Metnin genelinde (başka tarifi olmadığından bu klişeyi kullanıyorum) tam manasıyla şiirsel bir anlatım var. Dil esnek ve etkileyici, benzetmeler gönül okşayıcı. Ayçil şiirlerini okuyup kendimden bir şey bulamamıştım, hikayeleriyle kalbime buyur ettim. Tavsiye listeme çok severek aldım.
Lavoisier'e, Giardino Bruno'ya
Kitap ile ilgili incelememe başlamadan önce şunu söylemek istiyorum. Eğer demokrasiye inanıyorsanız, laikliğe inanıyorsanız ya da bunlara inanıp inanmamakta sorun değil (zaten bir şeye inanmayın bence araştırın ve doğrusunu bulun.)ama tarafsız bir gözle okumanızı tavsiye ederim. Ve özellikle siyasal İslamcı bir dünya görüşüne sahip insanların
Kitap beni aşırı derecede etkiledi. İlk olarak mutlaka ve mutlaka okumalısınız diyerek söze başlamak istiyorum.
Okumak isteyenler için kitabın dili ile ilgili ön bilgi vermek gerekirse; Hasan Ali Toptaş’ın diline az çok alışmış biri olarak şunu söyleyebilirim ki; bu kitap, diğer kitaplarına kıyasla son derece yalın bir dille yazılmış. Çok rahat
raskol raskol üzümlü kekim :') senin ve benim ruhsal bunalımlarımız ne zaman bitecek bilmiyorum.
utanç verici bi şeyle başlıyorum yazıya. hayatımda ilk defa dostoyevski okuyorum. evet 21 yaşında ilk defa okuyorum. biraz geç kaldığım konusunda hemfikiriz ama her eserin her yazarın bi zamanı var diyerek bu konudan sıyrılıyorum.
eser
Bir yazar daha ne kadar cesur olabilir?
Alt tabakadan, sıradan, doyumsuz bir serserinin basit hayatını ele alan Pikaresk bir roman bu. Ancak Alfred Döblin’in müthiş anlatım tarzı ile bir şahesere dönüşmüş. Okurken, bu kitabı nasıl olup da yıllar boyunca evde beklettiğime hayıflanıp durdum.
Roman, adından anlaşıldığı gibi Berlin’de geçiyor. Zaman, eşsiz bir kırılma anı: Birinci Dünya
309 syf.
10/10 puan verdi
KURTAR HALKIMI MUSA & WILLIAM FAULKNER
1949 yılında Nobel Ödülü'nü göğüsleyen Faulkner’a sorarlar:
“Hayallerinizi niçin bu kadar karışık anlatıyorsunuz?"
“Cahilliğim yüzünden” diye cevap verir Faulkner. “Eğitim görmedim ki! Okulla başım hoş değildi, okula gitmedim. Zanaatimi kendi başıma öğrendim. Galiba o yüzden bir miktar saçmalıktan kendimi kurtaramadım.”
Evet saçmalık
