Ben Tonyukuk, Boyla Bağa Tarkan ve çeri ile birlikte seni Türk kağanı ilân ediyorum. Bundan sonra sen İlteriş Kağan'sın! dedi.
Sayfa 485 - Bozkurtlar DiriliyorKitabı okudu
Üç yiğit delikanlı, Mayıs ayının ılık gecesinde, yeniden yeşeren, çiçeklere boğulan toprağa düştüler usulca. Onlar bir ideolojinin tetikçiliğini değil, eşit ve mutlu bir yaşamın sözcülüğünü yaptıkları için canlarından oldular. Kısacık yaşamları, adlarını evlatlarına verecek olan anaların ve babaların aklarlında silinmemecesine yer etti.
Ölümlerinden sonra artarak ve yayılarak devam eden toplumsal mücadele, artık eksenini yasal mücadelelerin ötesine, sert ve acımasız bir çatışma ortamına doğru çeviriyordu. Türkiye, idamların ardından sürecek olan baskı ortamı nedeniyle derin ve kederli bir sessizliğe bürünecektir. Ta ki insanlar onların adların duvarlara yazmaya, fotoğraflarını evlerinin en güzel köşelerine asmaya başlayıncaya dek. Ve idam Gezmiş’in anısını ve fikirlerini halkının aklından silmeyi başaramamış, aksine halkın kalbinde en derin ve özel yere mıhlarcasına işlemişti...
Peki neydi onları ölüme götüren sebep? 12 Eylül 1980’de Kenan Evren başkanlığında yapılan askeri darbeden sonra, bir Amerikalı yetkili Washington’a bilgi verirken “Bizim çocuklar işi başardı!” diyordu. İşte Denizlerin idamından da Amerikalıların “bizim çocukları”, yani ülkenin bu hegemonyaya göbekten bağımlı olmasını onaylayan ve bundan kişisel ve politik çıkarlar sağlayan kişiler sorumludur. Söz konusu adaletsizlik ve kötü niyet artık tarih tarafından herkesin gözleri önüne serilmiştir. Bunca haksızlığın açık açık yaşandığı bir davanın ardından, hiç kimsenin kalkıp “onlar teröristti ve bu yüzden öldürüldüler” demeye hakkı yoktur.
Günümüzde en azılı katillerin, banka hortumcularının, hatta tecavüzcülerin sıkça affedilip elini kolunu sallayarak sokaklara salındığını düşününce, söz konusu adaletsizliğin apaçık ortada olduğu görülecektir.
Onlar, başarısız bir devrim girişiminin çılgın çocuklarıydılar. Genceciktiler ve içinde bulundukları yaşamın koşulları, onların hayallerindeki dünyayla herhangi bir bağ taşımıyordu.
Bu kadar kısa bir yaşama bunca çabayı ve düşü sığdırabilmeleri bile onları yaşıtlarından ve sisteme göbekten bağlı olanlardan ayrı kılmıştı. Belki iktidar ve onu kontrol eden elit tarafından korkunç ve yok edilmesi gereken teröristler olarak tanıtıldılar; ancak uğruna hayatlarını verdikleri yoksullar ve ezilenler, onların asıl sahip olduğu değeri biliyordu. Bugün bile hala annelerimizin, babalarımızın duvarlarını süsleyen resimleri ve adları anıldığında akıtılan gözyaşları, bu insanların asıl hak ettikleri yerin milyonlarca insanın kalbinde sonsuza dek var olmaya devam edeceğinin en açık ifadesidir.
Karakollarda işkence gören bizler olduk, meydanlarda kurşunlanan gene bizler olduk. Bakanların emri ile hapishanelere atılan bizler olduk. Buna rağmen kişi güvenliğini bozan olmakla itham ediliyoruz, yukarıda anlatılanlar, asıl kişi güvenliğini bozanlar ise serbestçe meydanlarda dolaşmaktadır.