Derinlerde bir yerlerde adaletsizliğin varlığı yüzünden kanayan bir kalbin olduğunu biliyorum.
Sayfa 55Kitabı okudu
"Sorun bizde değil, Margo," diyor. Başımla onaylıyorum. "Bir şeyleri bizim kadar derinden hissetmeyen insanlarda..."
...bir kere bile ağladığını görmedim. Bu acı çekmediği anlamına gelmez.
“İnsanlar acıyla yaşayabilecek varlıklardır. Güçsüz olanlar acılarının onları yavaş yavaş, duygusal bir ölüme götürmesine izin verir. Güçlü insanlarsa o acıyı alır ve kullanır, Margo. Yakıt olarak... ”
Tüm hiçlerimi gerçekleştirmek istiyorum, tek başıma ya da önemsediğim bir başkasıyla. Hiçbir şey umrumda değil. Yalnızca yaşamak istiyorum.
“Nefretin seni yok etmesine izin vermemelisin. Öyle olursa ruhunu kaybedersin,”
Okyanusu hiç görmedim; kitaplarda okuduğumuz dalgalar kumları yalarken çıkan huzur verici sesi hiç duymadım.
Hüzün insanın güvenebileceği bir duygu... Tüm diğer duygulardan güçlü...
Hepinizi farklı şekillerde ama eşit miktarda seviyorum.
Kimse beni böyle sarmamıştı daha önce.
Kaçmalı mıydım, yoksa hayatımın sonuna kadar sıkı sıkı sarılmalı mıydım, bilemiyordum.
