Bir gün ışıksız rüzgarsız bir sessizlikle geldi. Gideceğim dedi. Burada Dünya ağır. İnsan korkunç. İnanacak gücüm kalmadı. Her şeye bulantıyla bakıyorum. Güzellik yıkıcı. Hiç bir inceliğe inanmıyorum. Bir sonsuz kum içinde bir yıldız rüyasıyım. Seni sevecektim. Söyleyemedim. Gidince mi? Yalnızlık benden önce gidecek, biliyorum. Belki filizlenen bir taş...bir yerlerde.
Hepsi bu...
Kıymetli bir şeye sahip olmak çok tuhaf geldi bana. Alışık değilim demek ki. En komik olanını söyleyeyim mi sana? Bir şey az olduğunda değeri artıyormuş.
Bundan daha saçma bir şey olabilir mi. Kuma neden bu taş kadar kıymet vermiyoruz. Çünkü kolay bulunabiliyor. Hava ve su da kıymetli değil o halde. İnsanlar ticaret yapmak için uydurmuş bunu.
"Kederliysem kederliyim niçin diye sorma..."
.
BİR EFLATUN KELEBEK
geceleyin, bir eflatun kelebek
çarpa çarpa geceye
geldi yine
pencereye.
