'hâne mamur olacak ki sultan gelsin,kalp temiz olacak ki, içine ilahî hakikatler ve marifetler tecelli etsin.
'aslında insan, içinde aşk olan dostluğu hep gönlünde büyütür. ve dostunu taptaze olan bir dostlukla özler. özlemi insanın içinde hiç tükenmeyen dostluk ise, Allah'ın dostluğudur.
488 syf.
10/10 puan verdi
Fuzûlî, dünyadaki güzelliklerin aslında ilahi güzelliğin bir yansıması olduğunu ve bir kişiye duyulan aşkın gerçekte o kişide bulunan ilahi unsur olduğunu kabul ederek, Kur’an ve sünneti, peygamber gibi yaşamayı amaçlayan tasavvuf doktrininin temsilcisi olmuştur. Eserlerinde Kur’an, sünnet, hadis ve kıssalara fazlaca yer veren Fuzûlî’de aşk ise, alelade bir eğlencenin ötesinde, bütün benliğini feda ettiği ilahi bir tutkudur. Şiirlerinde görülen aşk tipleri, gerçek muhatap olan Allah’ı arayan “Mecnûn”lardır. Fuzûlî, insanlığı yücelten iman ve salih ameli gaye edinen şiirler peşindedir. Ancak buna çalışırken de kuru ve yavan bir didaktikliğe düşmemiştir. "Leylâ vü Mecnûn" mesnevisi, her ne kadar, bireysel hayatla ilgili olan aşkı konu edinse de hayatın her safhasına tesir eden dinin etkisindedir. Hem Fuzûlî’nin almış olduğu eğitim ve yetişme tarzı hem de dönemin sosyal ve kültürel şartları, böyle bir eserin ortaya çıkmasında, çok önemli etkenler konumundadır. Zira bu eser XIII. asırdan itibaren tevhid, aşk ve marifet kavramları üzerinde şekillenmeye başlayan İslami edebiyatın olgun bir sentezi konumundadır. Eserin kökenine dair bulgular henüz netleşmemiştir. Şimdilik VII. yüzyıla kadar götürülmekle birlikte İslâm öncesi hatta M.Ö 4000’lere, Sümer ve Asur kaynaklarına dayandırıldığı da görülmektedir. Arap, Fars ve Türk edebiyatı sahasında farklı şairler tarafından kaleme alınan Leylâ vü Mecnûn eserini zirveye çıkaran Fuzûlî, minyatür, opera, piyes ve sinema gibi çeşitli sanatlara kaynaklık etmiştir.
Fuzuli
“Kavramları kullanırken bile kul olmak gerekir. ‘Etik’ yerine ‘ahlak’ diyeceksin. Kullandığın kavramlarda ve dilde Allahu Teala’yı tercih etmezsen, eylemlerinde de Allahu Teala’yı tercih edemezsin. Bunu bir türlü anlayamıyoruz.”
•| Savaş Ş. Barkçin, “Çağrışımlar”.
Tasavvuf pek çok şekilde tarif edilegelmiştir. İlk dönem süfliliğin önemli isimlerinden Cüneyd-i Bağdadi'ye göre tasavvuf insanın dünya zenginliklerinden uzak durup, onlara meyletmeyip Allah'a yönelmesidir. Aynı zamanda tasavvuf çok kapsamlı bir semboller sistemidir. Ezoterik bir disiplindir. Tasavvufta da bilginin hiyerarşisi söz konusudur. Her bilgi her kişiye açık değildir. Bilginin karşılık bulması, işlevsellik kazanması için kişinin bir hiyerarşik sistem içinde eğitilerek alabileceği kadar bilgiyle ilerletilmesi, giderek aldığı bilginin niteliğinin ve gücünün de artmasıdır. Herkese açık olmayan bilgi sembollerle saklanmakta ve aktarılmaktadır.
Ezoterizmin Osmanlıcadaki karşılığı "batinilik'"tir. İçteki, içyüz anlamlarına gelmektedir. Türkçedeki karşılığı "içrek" sözcüğüdür. "Ezoterik bilgiler" herkese açıklanamayan, gizli, gizemli bilgiler demektir. Bu bilgilere ulaşabilmek için belirli eğitimlerden geçip disipline olmak gerekmektedir. Tasavvuf kavramları, kurumları, ritüelleri ile başlı başına ezoterik yani gizemli bilgilerle donatılmış bir yapıdır. Ezoterizm bir din veya inanç sistemi değildir. Bu yüzden tasavvufu İslam'dan ayrı bir yerde düşünenler büyük bir hata yapmaktadır. Çünkü Tasavvuf'un amacı İslam'ın dışında bir inanç sistemi kurmak değildir. İslam'ı daha iyi anlamak, bilmek ve kâmil insan mertebesine yükselmeyi hedeflemektedir.
Sayfa 14 - Destek YayınlarıKitabı okudu
Mevlana'nın şiirinde belli kavramlar
Belli kavramlara bağlanarak şiir düzenlemek İslam yazınının İran kaynaklı bölümünde bir gelenek niteliği taşır. Bu kavramlar ele alındığında şiirin hangi konuyu işleyeceği kolayca anlaşılır. Yalnızca Firdevsi'yi bu geleneğin dışında tutmak gerekir. Onun şiirinde geçen kavramlar sevgiden çok yiğitliği, savaşı, insan gücünü, başarı tutkusunu
Mevlana - İstediğin Bir Şey Olursa Bir Hayır Olmazsa Bin Hayır AraHakan Mengüç · Destek Yayınları · 20222,790 okunma