Kitabın yazarı Ömer Yılmaz, Tasavvuf Anabilim Dalı'nda bir profesör. Kitabında Temel İslâm bilimleri arasinda yer alan Tasavvuf ile ilgili kendisiyle yapılan söyleşiler yayınlanmış.
Ve bu söyleşiler; tasavvuf ve din, insan, ahlak, felsefe, sosyal hayat, tenkit, tarikat başlıkları altında yazıya dökülmüş.
Yazılanlar tasavvufun başindan
- "Mistisizmi karakterize eden iki şey vardır: pasiflik ve metot yokluğu. Mistisizm pasif, tasavvuf aktiftir. Mistisizmde kişi kendine gelen şeyi (keşf ve ilham) sadece kabul etmek durumundadır. Herhangi bir çalışmaya veya gayrete ihtiyaç yoktur. Kişinin mistik olması için istidat yeterlidir. Tasavvufi tarikte ise her şeyin tahkik ve tahakkuku için teşebbüs ve gayret şarttır. İstidat tek başına yeterli değildir. Bu ferdin kendi imkânlarını aşmak hududuna kadar ulaşır.
Mistisizmdeki metot yoksunluğu da onu tasavvuftan ayırır. Kişi için asıl tehlike de buradadır Guénon’a göre. İnsanın bu tesirler arasında bir tefrik yapabileceği doktriner bir hazırlığı ve bilgisi yoktur..."
Düşünce ve Kültürde Tasavvuf kitabını Tasavvuf dersimiz vesilesiyle okudum. Tasavvuf'la ilgili genel bilgi sağlayabilecek bir kitap. Anlatımlar anlaşılır lâkin benim biraz daha edebi bir eser olacağına dair beklentimden kaynaklı kitabın yanında mutasavvıflara ve sözleriyle alakalı ayrıca okuma ihtiyacı hissettim.
Düşünce ve Kültürde Tasavvuf
-“Sufi Müslüman, mistik demektir. Önemli olan tek şey aşk dedi coşkuyla.”
-Bir konuşmasını anlatıyor Schimmel önce. Bu konuşmasında yer alan şeyi önsözüne taşıyor ve tasavvufun mistisizm olduğunu hemen sayfanın başında veriyor Avrupalılara. Halbuki mistisizm kavramıyla İslam tasavvufu arasında yakından ya da uzaktan hiçbir ilişki yok. Çünkü