*Taşları yemeye ara verip yazıyorum bunu ve elbette spoiler içerebilir*

Kitap bir çok kargaşa hakkında yerli yerinde sözler ediyor. Birkaç katılmadığım noktası olsa da bu yılın “iyi ki”leri arasında olacağı kesin. Ah bizler, insanların kalitelerini dişlerinden ölçmeye başladık bile. Düşmanlarımızın kayıplarının bir önemi yok gözümüzde. Aşamıyoruz aşmaya yeltenmiyoruz mekanik ölçüleri. Reddettiklerimizi ne sebeple reddettiğimizin bilincinde değiliz çoğu zaman. Kitap, işte madem biliyorsun bunları “kalk yaşa” diyor satırlarında. Bir ticaret içindesin madem “neyi alıp neyi verdiğini öğren”. Bizim korumamız gerekenleri biliyoruz da bizi koruyanlardan habersiz takılıyoruz. İşte. İnsan bu. Sürekli boşluklardan yakınıp durduğum bir dönemde okumam iyi oldu, hakikatin büyüklüğü nispetinde o boşluğun da büyüdüğünü fark ettim. Avuntu değil bu, hakikati alıp merkeze koymak istiyorsak onu bünyesine kabul edecek kadar bir boşluğa katlanmak zorundayız. Sayfa 92 den bir soruyla bitireceğim, ama sonra taşları yemeye dönmeyelim olur mu, taşları yemek yasak. “Ama ya bazı Müslümanlar bu hedefleri İslami sayarlar ve kendi Müslümanlıklarını da bu hedeflere olan bağlılıklarıyla anlamak isterlerse? Yani Müslüman olmayan zümre ve çevrelerin bir manevrası değil de bizzat Müslüman davranışları gösteren kimselerin bütün öteki Müslümanlara getirdikleri bir programla karşı karşıya isek ne yapacağız?” Sahi ne yapacağız?

Taşları Yemek Yasakİsmet Özel · Tiyo Yayınevi · 20213,206 okunma