Sabahları ağzımda bir acılık, başımda bir ağırlık, içimde bir boşlukla uyanır ve bir gece evvelki cismanı tarz-ı hareketimden pışmanlık duyardım. Lakin, güneş batmaya yakın iken derunumda yeni iştiyakler teşekkul eder ve aynı haz badiresine bir kere daha giryan olarak nefs-i acizime bir kere daha meğlup olurdum.