Yunus Emre diyor ya,
"Sufiyim halk içinde tesbih elimden gitmez.
Dilim marifet söyler, kalbim hiç kabul etmez.
Söylerim marifeti saluslanırım katı,
Dervişliğe dönmeye gönlümden kibir gitmez.
Görenler elim öper, tacu hırkaya bakar.
Şöyle sanırlar beni; zerrece günah etmez.
Dilimde ibadetim, sohbetim, hoş taatim,
İş pazara gelince bin yıllık ayar etmez.
Dışım derviş içim boş, dilim tatlı sözüm hoş
Amma yaptığım işi dinin değişen etmez."