Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.37
320 syf.
9/10 puan verdi
Kitap boyunca Tsukuru'ya renk bulacağım niye ebem ağladı. Niye dışladınız be çocuğu. Yazık değil mi Nagoyalıya. Niye dışlandığını çözeceğiz diye o ayrı ter döktü ben ayrı. Sabaha kadar okudum ki sebebini bulayım. Saçma sapan bir şekilde harcamışlar güzelim arkadaş grubunu. (Tekrar ergen olsam da öyle bir grubun içinde tek derdim etkinlik kovalamak olsaydı ah.. Yetişkin hayatı işte. Bizi de Tsukuru gibi renksiz bıraktı.) Yine kendi değerinin ve dışarıya bıraktığı izlenimin farkında olmayan bir Murakami karakteri daha. Tatsız, melankolik, kayıp, bir ana karakter. (Tsukuru Tazaki, şu renksiz olan. Hatta o kadar renksiz ki arkadaşlarının soyadlarında renk varken onun soyadında renk olmayan Tsukuru Tazaki.) -Sana biraz renk diliyorum Tsukuru.- Dörtlünün başından geçenler ve Tsukurunun parçaları puzzle gibi bir araya getirip -kısmen- anlamlı bir tablo oluşturduğu, sürükleyici bir öykü. Ak ve Kara'nın hayatlarına biraz daha değinilebilirdi sonuçta Tsukurunun zihninde uzuun yıllar o kadar yer aldılar. Sara karakteri tam tadında ve etkileyici bir karakter olmuş. Dağın başındaki piyanisti de sevdim. (Bkz: Liszt – Hac Yılları) Haida olay örgüsünde yer almaya devam etse hoşuma giderdi. Sevdiğim bir karakter o da. Tsukurunun ruhuna uygun bir arkadaş olmuş. Ve bence Tokyo Tsukuru, Tsukuru da Tokyo için şart. Kalamazmış o Nagoyalarda. Olayın sonunda düşündüğüm şey şu, Tsukuru, Ak, Kara, Kızıl ve Mavi'den çok daha renkli biriymiş ama renk körüymüş. :D Sevdim.
Spoiler İçerir!
Kitabın giriş bölümünde anlatıcı “O adamın üç fotoğrafını gördüm” diye başlıyor. Üç fotoğraf bu adamın hayatındaki üç dönemini anlatıyor. Birincisi çocukluk. İkincisi gençlik. Üçüncüsü ise yaşlılık dönemidir.
İlki çocukluk dönemi fotoğrafı “Aslında bu çocuğun sırıtan yüzüne baktıkça anlaşılmaz, rahatsız edici bir huzursuzluk büyüyordu içimde,
Selammm Canımlar
Bugün sizlere Carolina Comets serisinin 3. kitabı ile geldim. Serinin en sevdiğim yanı hem çok akıcı olması hem de sizi sıkmadan o aşkı, tutkuyu, eğlenceli diyalogları tamamen hissettirmesi. Çok rahat bir şekilde saatler içerisinde bitebilecek bir kitaptı. Gelelim konumuza;
Hollis ilk kitabimizdaki ana karakterin ablasıdır ve ilk kitapta evliydi. Bu kitapta kocasının onu aldattığını öğrenir ve evliliği bir yıl olmadan boşanmış olur. Tam bir buhran dönemindeyken Lowell ile karşılaşır. Lowell hokey takımının kaptanı aynı zamanda Hollis' in eniştesinin de en yakın arkadaşlarından biridir. ( Collin' bebeğimin )
Bu ikili Harper ve Collin' in düğünün de tek gecelik bir ilişki yaşarlar ve bir daha görüşmeme kararı alırlar. Ta ki ortaya beklenmedik bir bebiş çıkana kadar.
İkisi de ilk başta şoka girseler ve bir takım tatsız olaylar yaşanmış olsa da heyecanla anne baba olmayı beklerler. Özellikle Lowell' e bayıldım. Harika bir baba, centilmenlikten ödün vermeyen müthiş bir bey' di. (Azıcık yükseldim doğrusu ) O hamilelik süreci, birbirlerine olan bağları, zamanla büyüyen sevgileri ve harika ebeveynliklerini okumak çok keyifliydi. Çevirisi ve ekstra alt kısımda bilinmeyen kelimelere yapılan açıklamalar kitabı daha da okunur kılmıştı bana göre. Keza yine kitapta +18 sahneler olduğunu bilerek okumanızı tavsiye ederim. İlgisini Çekenlere Şimdiden Keyifli Okumalar Dilerim
Toplumcu gerçekçi romanın edebiyatımızdaki İlk örneği olan bu romanda Gerede'nin bir köyü olan Adaköy'de geçimini tiftikten dokudukları bezle kazanan köylülerin fabrika işi beze karşı verdikleri mücadele anlatılıyor. Olay Osmanlı 'nın son dönemlerinde geçiyor.
Avrupa'dan getirtilen ucuz mallar dokuma tezgahlarının durmasına neden oluyor. Köylüler üzerinde Zülfikar deseni bulunan mavi bir bayrak, asker kaçağı ve eşkıyalardan oluşan bir orduyla direnişe geçer. Başlarında Hazreti Ali tarafından görevlendirildigini iddia eden kadın bir peygamber (Dudu) vardır. Yazarın öyküleme tekniği başarılı değil. Özensiz bir dil ve savruk bir anlatım var. Kurguda yer yer kopukluklar olduğundan olaylar arasında bağlantı kurmak güçleşiyor bu da okumayı zorlaştırıyor. Kahramanları silik, mekan ve doğa betimlemeleri özensiz bunun üzerine yayınevinin yaptığı yazım yanlışları da eklenince tatsız tuzsuz bir öykü çıkıyor ortaya. Küçük sanat sahiplerinin içine düştüğü zor durumu, sınıfsal çatışmayı ekonomik yapıya bağlayarak tüccar ve baskıcı yönetim bağlamında anlatıyor. Romanın en önemli yanı gerçekçi köy edebiyatımıza bir çığır açmasıdır. Köy edebiyatının nereden nereye geldiğini görmek açısından olunabilir. Ama asla bir Yaşar Kemal, Kemal Tahir veya Fakir Baykurt tadı vermez.
Öteki Benlik
Olduğumuz kişiyle olduğumuzu sandığımız kişi arasında görünmez perdeler var. İnsandaki çoğu hayal kırıklığı ve melankolikliğinin temel sebebi budur diye düşünüyorum. Asıl olan benliğimizle yüzleşmeyene kadar hiçbir şey bizi paklamaz. Kitap da sizleri yormadan o görünmez perdeleri aralıyor. Hem kısa bir öykü oluşu hem de akıcı oluşu bir solukta kendini okutturan bir kitap.
Kitabı Kapağına Göre Yargılama
DİKKAT SPOİLER İÇERİR
Tüm hikayelerin sonu hep bi tutarsız eksik yani sonunda hep bişeyler olsun diye bekliyorsun ama maalesef hayal kırıklığı. Ayrıca hikayelerin ilerlemesi de ağır ve ne korku ne heyecan hiç birşey yok. Tatsız tuzsuz bir kitap. Stephen King'in jüri olarak ödüle layık gördüğü kitap deniyor ama şaşırtıcı. Yok efendim bu kitabı evde yalnızken okumayın, korkuyu sevenler için harika bir kitap falan yok öyle bir şey arkadaşlar kusura bakmasınlar beş para etmez. Yada bize hitap etmiyor diyelim.
#okudumbitti
Uzun zaman sonra okuduğum en kötü kitap diyebilirim. Sert eleştirim için önden özür dilerim.
Dili ve anlatımı basit, herkesin yazabileceği bir yazım dili var. En ufak bir edebiğlik içermiyor. Okurken ufak bir edebiyat zevkine hasret kaldım.
İçerik olarak kayda değer hiç bir şey yok.
Nerde hayatın içerisinde bizlere sunulmasına hiç bir gerek olmayan bir kısım var, tatsız tuzsuz çirkin bir bölüm var yazar bunları anlatmış, yanlış anlaşılmasın bunlar sosyal mesaj içerecek şeyler de değil.
Mahallenin miğde bulandırıcı dedikoduları kitabı diyebilirim.
Şiddetle tavsiye etmiyorum çünkü edebiyat böyle bir şey değil.
Zülfü, annesi ve abisi ile bir köyde yaşayan okuma güçlüğü çeken ama inanılmaz görsel hafızası sayesinde harika resimler yapan ve satrançta oynamayı öğrendi saniyeden itibaren hiç yenilmeyen bir çocuk. Ali hocası daha iyi şartlarda eğitim alması için onu kasabaya yollar ama orada kötü bir öğretmene denk gelince hepten okulda soğur. Köyde annesi ile tatsız bir olay yaşayınca da sırra kadem basarlar.
Ela, annesi ve babasının ölümü ardından dayısı ve yengesi ile yaşayan kendi halinde bir genç kız. Yengesi ondan kurtulmak için kendisinden çok büyük bir adamla evlendirmek karkar. Buna razı olan Ela yi düğün günü bir supriz beklemektedir. Karşına çıkan damat genç, yakışıklı ve başarılı bir delikanlıdır.
Meriç, Yılmaz abisinin hayallerini gerçekleştirmek, kimsesiz çocuklar için bir yaşam merkezi kurmak isteyen temiz kalpli bir adam. Ela'yı yaşlı bir adamla evlenmekten kurtaran genç aynı zamanda çok güzel seven bir yüreğe sahip.
Veli, hiç konuşmadığı, diğer arkadaşlarına yaptığını yapıp sınıfa yeni gelen çocuğu dışlayan bir çocuk. Ta ki Zülfü defterinde, Zülfü'nün ikisini resmini çizdiğimi görene kadar. Veli, dayak yiyen arkadaşını bulmam için onun köyüne gider ama geriye sadece bir kaç kaset ve kasetcalar bulur. Yıllarca arkadaşını bulma umuduyla yaşar.
Ozan, kendi menfaati uğruna, evli bir kadına bastan çıkartıp yuvasını yıkan sonrada ona zulüm eden egoist bir karakter.
Bir Aynanın izinde; konusu ve anlatımı ile keyifle okudum.
"Hamle yapsam onu alt edebilirim. Pek güçlü birine benzemiyor. Ama Elber hep en tehlikeli adamların kanıtlayacak bir şeyleri olanlar olduğunu söyler."
Tuz Büyüsü, beklediğimden daha tuhaf bir maceraydı. Hikayesi, genel hatlarıyla düşündüğümde gayet keyifli bir okuma garanti edecek cinstendi ama bana aralarda biraz boşluk varmış gibi geldi. Bazı sayfalar kağıt cadısı(?) tarafından çalınmıştı galiba ya da çizer ofise yetişmeye çalışırken bazı sayfaları rüzgara kaptırmış. Daha önce grafik roman okumamış olsam sebebini buna bağlayabilirdim ama okudum ve onları okurken bu şekilde hissettiğimi hatırlamıyorum. Belki diğerlerine kıyasla bu biraz daha çocuklara hitap eden bir kurguya sahip olduğu için böyledir. Yine de Vonceil, Greda ve Dee ile tanıştığıma sevindim.
Bunun dışında çizimler oldukça güzeldi. Baskı gayet iyiydi. Parti sahneleri ve Dee sahnelerindeki renkler harikaydı. Sonu da bazı fedakarlıkların sonucu birazcık tatsız olsa da gayet güzel bir şekilde bitti.
"Burası için kendini fazla büyük hissediyorsun biliyorum. Ama buradan çıkınca da dünyada aslında ne kadar küçük olduğunu göreceksin."
