İsmet Özel'le şiirlerini dinleyerek tanışmış, bazı kavramlara farklı yaklaştığını da birkaç yerde duymuştum ancak esasında bu düşüncelere getiren sürecinden bihaberdim. Yazar, 'tevarüs edilmemiş asaleti ve kadirşinas itaatsizliği' nden aldığı güçle yaşamını aslında aynı insan olarak sürdürmek üzere kendini şair, komünist ve Müslüman sıralamasıyla tanımlıyor.
Kitapta İsmet Özelden beklenen kapalı anlatımlar yoğunlukta, şiirlerine göndermeler yapılarak aslında onların hikayesini de anlatmakta. Yaşamaya devam etmesini şair olmaya borçlu olduğunu söyleyen Özel aslında yazısında da bunu bariz hissettiriyor.
Kitabın isminin hikayesi ise açıkçası beni en etkileyen yer oldu. Ara sıra anlaşılmaz satırlar ve neden öyle düşündüğünü anlamam için alt metnini iyi bilmem gerektiğini fark ettiğim cümlelerin ilerisinde gelen diyaloğun alıntısı kitabı benimsememe yetti.
Onurumuzu, inançlarımızı, değerlerimizi korumak adına çıktığımız seferler olur ya ,ki aslında bir iddia taşıyorsak seferdeyizdir, bir yerden sonra bakarız ki güya aynı iddiayı taşıyanlar başka yönlere gider olmuş. Hatta şaşkınca yolumuzu da sorguluyor. İşte Henry bunu yaşıyor bence.
Herkese tavsiye etmem okuyacak olanın yolu düşer elbet.
Boğazımda bir yumru ve gözümde gözyaşlarıyla okuduğum bir kitaptı. Yaşananların inandırıcılığı bile olmamalı… Nazi kampında hayatta kalan kişilerin yaşam öyküleri..ilginizi çekiyorsa okuyabilirsiniz ama bu kadar hüzünlü hikayeleri neden öğrenesiniz ki. Tavsiye etmem okunmayabilir.
Leyla ile Mecnun dizisini hiç izlemeden okunmasını tavsiye etmem. En azından birkaç bölüm izlenmeli. Çünkü izledikten sonra okuduğunuzda kitaptaki konuşmaları oyuncunun sesiyle okuyorsunuz ve daha da içine çekiyor bu sayede. İçinde bilim-kurgu olsa da çok hayatımızın içinden bir kitap.
İlk başlarda kitaba kendimi pek veremedim. Zaten son zamanlarda hiçbir şeye kendimi tam anlamıyla verebiliyor değilim. Yine de her şeye rağmen hayat devam ediyor ve bizim de bazı şeyleri devam ettirebilmemiz için sanırım yaşantımızı normal akışına döndürmemiz gerekiyor.
Kitapla ilgili kötü bir yorumum yok. Ruh halime bağlı olarak böyle bir yorumun haksızlık olacağını düşünüyorum. Beklentimin çok çok üzerinde bir kitap değildi ama ilkine göre gayet güzeldi.
Aşk üçgenlerinden hazzetmeyenler için tavsiye etmem. Zira bazen gerçekten sinir bozucu olabiliyor. Benim için aşk üçgenleri, rekabeti arttırdığı sürece eğlencelidir. Duygulardan emin olunmadıkça değil. Neyse ki kızımız bu kez duygularından emin görünüyordu. Yine de diğer erkeğe acımadan edemedim.
Bir fantastikte en sevdiğim şey işin aksiyon yönüdür. Fakat bu kitapta o da beni pek tatmin etmedi. Dedim ya, belki de sorun bendedir o yüzden siz en iyisi kendiniz karar verin.
Ahmet Ümit’in yeni bir tarz denediği aşikar bu kitapta ancak benim gibi onu polisiye roman tarzında seven okurlar için tavsiye etmem bu kitabı. Bence Ahmet Ümit polisiye olarak kalmalıydı çünkü ben onu öyle okuyup sevmiştim. Bu seferki tarzı ise tamamen bana ters olan masalsı bir anlatımı tercih etmiş yazar ve bana hitap etmediği için üzülerek kitabı yarısına kadar okumama rağmen yarım bırakıyorum.
“Gerçekler sizi acıtsa da, onlarla yüzleşmekten korkup kaçmayın... Çünkü kaçışlar sadece anlık erteleyişlerden ibarettir...”
okuduğum üçüncü Ahmet Günbay Yıldız kitabı sanırım. diğerlerine kıyasla sönük kalmasına rağmen konu olarak, kitabın her sözü bir ders niteliğindedir. eğer kitabı alıp okursanız sizde farkına varacaksınız ki gerçek aşk şu an çoğu insanın yaşadığı aşktan çok daha farklıdır. hatta bu çoğu insanın yaşadığı şeye aşk da denemez! eğer kitabı alıp okursanız yazarımızın değindiği şeyler çok önemlidir. şiddetle tavsiye etmem kitabı ama okumanızı önerebilirim. şimdiden okuyacaklara iyi okumalar. :)
