Biz zamanı değil, zaman bizi kullanıyor.
O yüzden de her daim bir yetişememe ve yetiştirememe baskısıyla yaşıyoruz hayatı
Belki de bir "kaçış hali" bu. Dinlenmek, tempoyu yavaşlatmak ve bize ne olup bittiği üzerine düşünmek korkutuyor belki?!
Durmaksızın, hızla ve yorula yorula yaşamak, hızın sarhoşluğunda uyuşmak en etkili "müsekkin" oluyor çağın gidişatına etki etme gücünden yoksun "çoğunluk" için..