Eğer bir hasta size gelmişse, mutlaka sizden alacağı bir şey vardır. Siz bir doktorsunuz ve ona, gerçekten ihtiyaç duyduğu tedaviyi sunmalısınız. Bakın doktor, hastanız sizi kusursuz olduğuna ikna edebilir ve kusursuzluğunu onaylamanızı istiyor olabilir. Eğer ona bu istediğini verirseniz, tedavi etmek yerine hastalığını uzatmış olursunuz. Buna karşılık, kusurlarını görmeye ve kusurlu görünmeye tahammül etmeyi öğretirseniz, onu tedavi etmiş olursunuz.
Sayfa 119Kitabı okudu
Sebebin şartları tamam olunca müsebbeb, sebebi tâkip eder. Bütün bunlar, doktorun ve ilacın tesiri değil, sebepleri yaratan Allah'ın tedbiri iledir. O'nun hikmetinin hükmü ve kudretinin kemâli ile meydana gelirler. Tabibe ve devâya değil, bunlara bu imkânları bahşeden Allah'a güvenerek ilaçları kullanmak, tevek küle münâfi değildir.
Rivâyete göre Mûsâ aleyhisselâm Allahu Teâlâ'ya: "Ya Rab, dert ve derman kimdendir?" diye sorar. Allahu Teâlâ:
-"Bendendir." buyurur. Mûsâ aleyhisselâm:
-"O halde doktorlar ne yaparlar?" deyince Allahu Teâlâ:
-"Paranızı alır gönüllerinizi hoş ederler. Tâ ki benim hükmüm gelinceye kadar. Benim hükmüm ya iyi olmanız yâhut da ölmenizdir." buyurdu. Demek ki tedâvi ile beraber tevekkülün mânasi, celb-i menfaat ve def-i mazarrat bölümünde anlatıldığı gibi, ilim ve hâl ile tevekkülden ibârettir. Yoksa baştan tedâviyi terk etmek, tevekkülde şart değildir.
Sayfa 866Kitabı okudu
