Yaşamak benim için karanlık bir tüneldi. Tünelin ucunda beni aydınlığa çıkaracak bir tek ışık görünüyordu: OKUMAK. Okumaktan başka çarem ve kurtuluş ümidim yoktu. Zaten bu cehennem gibi olan hayata da okumak için katlanıyordum.
EY KALPLERİ GÖREN VE İŞİTEN ALLAH'M
BEKLENEN VE HERŞEYİ HAZIRLAYAN SENSİN
EY ZORLUKLARDA KENDİSİNE RİCA EDİLEN ALLAH'IM
EY KENDİSİNE SIĞINILAN VE YAKINILAN ALLAH'IM
EY CÖMERTLİĞİ OL SÖZÜNDE OLDURAN ALLÂH'IM
BİZLERE NÎMET BAHŞET ÇÜNKÜ HAYIR SENDE TOPLANIR
SENİN KAPINI ÇALMAKTIR TEK ÇAREM
EĞER REDDEDİLİRSEM HANGİ KAPIYI ÇALARIM
KİMİN İSMİNİ HAYKIRIP DUÂ EDERİM
EĞER FAZLIN FAKİRİNDEN MÂNİ İSE
HÂŞÂ YÜCELİĞİN YEİSE DÜŞÜRMEZ ASİ KULUNU
BOL KEREMİ VE ARMAĞANI GENİŞ OLAN ALLAH'IM
BİZİ BAĞIŞLA, BİZE MERHAMET EYLE
BİZDEN RAZI OL, (AMELLERİMİZİ) KABUL EYLE, BİZİ CENNETİNE KOY, BİZİ
CEHENNEMDEN KURTAR VE BİZİM HER HALİMİZİ ISLAH EYLE...
Umutsuzluğa Mektup
Son umudum sende anlıyor musun ?
Uzun yıllardır görüşmüyoruz ama kalbimin en derinliklerinde hep sen vardın Füsun. Belki geç gelen bir itiraf ama bunca yılımı sana daha fazla zarar vermemek için böylesine suskun, böylesine perişan geçirdim. Senden hiç bir şey istemedim ya da isteyemedim bugüne kadar, başka çarem kalmadı beni anlayabilir misin ?
“Böyle her dediklerini yaparak, her gün biraz daha fazlasını istemeleri karşısında boyun eğerek, bir gün sabrım tükenirse, artık çok geç kalmış olacağımdan mı korkuyorsunuz?”
“Evet, küçük hanım, sizinkisi gibi hiçbir şeyin yumuşatamayacağı türden bir iradeyi kaygı verici buluyorum; ama ben bundan dolayı değil, sizin yaşınızda bir insanın böylesine
BEN İNSANLARIN EN YALNIZI, EN YİTİĞİ
En büyük müttefiklerim devasa, taştan heykeller, şehrin meşhur ölüleridir, benim dışımdaki tek dilsizler. Son çarem;
terk edilmişliği hazza dönüştürmek, yalnızlığın doruğuna çıkmak; ben insanların en yalnızı, en yitiği..
Evde en çok yaptığım şey kitap okumaktı. Kitap okuyarak içimde yükselen duyguları başka etkilerle bastırmayı düşünüyordum. Tek çarem okumaktı.
Sayfa 56Kitabı okudu
Sendromsuz bir pazartesi için bahanem :D
Durgun geçen günler. Temposunu yitirdiğim bir meslek yaşamı, girdiğim anda üzerime kâbus gibi çöken bir ev. Tek çarem yeniden işime sarılmak, daha çok çalışmaktı.
Sayfa 132Kitabı okudu
