8.5/10
Ritüel 
Adam Nevill Yorumuma canım dizim Supernatural'de geçen bir replikle başlamak istiyorum;
ɪ̇͏ʙ͏ʟ͏ɪ͏ꜱ͏ʟ͏ᴇ͏ʀ ͏ᴅ͏ᴀ͏ʜ͏ᴀ ͏ɪ͏ʏ͏ɪ. ͏ɪ̇͏ɴ͏ꜱ͏ᴀ͏ɴ͏ʟ͏ᴀ͏ʀ ͏ᴋ͏ᴀ͏ꜰ͏ᴀ͏ʏı ͏ʏ͏ᴇ͏ᴍ͏ɪ͏ꜱ̧
} Geçen tüm zaman dilimlerini olgunlaştırmış, prangalara vurulmuş gibiydi. Evet sır perdemden söz ediyorum ‘Çocukluğum’. Zamanın hızlıca akıp gitmesinden sonra değişen çok fazla olaylar, yaşanmışlıklar, hikayeler, hayatlar ve yollar olsada beyhude gönlüm hep kaygılardan uzak kalırdı. Çünkü onu bir kayıp olarak görmem imkansızdı. Ne kadar yaş alırsak, alalım yolun sonu hep kendimize doğru çıkar. Ardına her baktığında tek sima sana dönük el sallayacak. Belki de hikayenin tek başrol ustası sen olsanda. Mucizeler yaratmaya evhamlı olacaksın. O yüzdendir ki ; her nerde olursan ol, o küçük kız hep seninle beraber olacak. Seni mutlu edecek, belkide en zoru en kötü durumlarda elini kalbîne götürecek ve hafiften fısıldayarak ‘Burası senin evin’ diyerek enterasan bir şekilde beni çok etkiledi. Demek istediği asıl durum? Hey Sen ! ‘Yalnız Değilsin’ Bunu duymak bile muhteşemdi.
____
🎐’🤎
_____
