Okuldaki herkesin okul sonrası etkinlikleri var.
Benimki eve gitmek.
Ayrıca ağlamanın neredeyse -yani akrabaların filan ölümleri haricinde- önlenebilir olduğunu düşünüyorum: 1. Çok umursama. 2. Sus. Başıma gelen tüm talihsiz olaylar bu iki kuraldan birine uymayı başaramadığım için geldi.
Kib! O ne demek? Kendime iyi mi bakayım yoksa katlanılmaz iğrenç birisi miyim? Ben embesilce kısaltmalarını anlamak zorunda mıyım geri zekalı?
Sayfa 34Kitabı okuyacak
Bir de nbr var. Hal hatır sorarken bile iki harf yazamayacak kadar üşengeçsen hatırımı sorma zaten, göt lalesi.
"Birilerini umursamanın sonunda başına kötü şeyler geleceğine güvenebilirsin," dedim ki doğruydu. Umursamak kimi zaman felaketle sonuçlanmıyordu. Sonu her zaman felaketti.
Sayfa 23Kitabı okudu
Kendimi öldürmekle etrafımdaki herkesi öldürmek arasında sürekli gidip geliyorum, elimdeki tek seçenek bu gibi diğer herşey vakit kaybı.
" hoşça kal" demiyorum. bu bence şimdiye kadar icat edilmiş en boktan kelimelerden biri. insana "kötü kal" veya "iğrenç kal" ya da "umurumda bile değilsin" deme şansı verilmiyor. bir yerden ayrıldığımız zaman her seferinde bunun hoş olması gerekiyor sanki. ama ben buna inanmıyorum. bunun tam tersine inanıyorum.
Sayfa 28Kitabı okudu
“Bir şeyler kırıldığı zaman onların tekrar bir araya gelmesini engelleyen kırılma Sebebi, ufak bir parçanın kaybolmasıdır…Artık son iki parça istese bile bir araya gelemez.Tüm şekil değişmiştir.”.
Sayfa 189Kitabı okudu