“Korkuyorum görüntümden, her şeyi hatırlatıyor aksim. Bakan da korkuyor zaten, kaçmayan bir tek sensin. Sen için binlerce kez "yok" deseler de varsın ey kız çocuğu!”
Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde bir düş var olmuş Nedret Kılıç’ın zihninde. Çağından uzak, okudukça açılan bir labirent…
170 yıllık bir hikaye…
Geçmiş ile geleceğin tohumları, Kornelyus’un Ezgisi ile yeniden hayat buluyor. Önümüzde İran var, hemen peşinde Hindistan, Urayna, Amerika, Meksika, Sicilya ve topraklarımız… Kimine yar olan kimine yara olan topraklarımız.
Bir varoluş, bir yaşam, bir kayboluşu hikayesinin içine işlenmiş Zerdüştilik. İran’daki Türk varlığına değinmiş yazar, kilometreler aşmış derin devletin içine girmiş. Yeryüzündeki her toprakta insanı acıtan ne varsa getirmiş gün yüzüne. Aşkın türlü yönlerini anlatmış okuyucuya, aşk bazen saftır demiş bazen serttir. Arzularsa, insanı değiştirir.
Bir güzel girizgah yapmış yazar, düz yazıya alışık olanlar sizi farklı bir yolculuk bekliyor diye. Nitekim hakkını da vermiş. Şiirsellik, devrik cümleler, şarkılar, dizeler topladığınızda ise ilk defa dinleyeceğiniz bir senfoni.
Okurken zaman zaman zorlandığım fakat ilerledikçe zihnimde hayat bulan ve sonundaysa büyü bir şok yaşadığım Kornelyus’un Ezgisi, herkesin okumasını istediğim bir eser. Bizim topraklarımızda böylesine bir zihin daha çok tanınmalı. Kurguda ağzımı açık bırakan, karakterlerine anlatmak istediği konuyu müthiş imgelemiş Kılıç’ın kalemi sizi bekliyor.
Nedret Kılıç
