1925'ten sonra
Türkiye Cumhuriyeti, 1925’te Tekke ve Zaviyeler Kanunu’nu kabul ederken böyle bir tarihsel arka plana ve sürekliliğe yaslanıyordu. Konya milletvekili Refik Bey (Koraltan) ve beş arkadaşı, 30 Mayıs 1925'te tekkelerin kapatılmasına ilişkin yasa tasarısını TBMM’ye sundu. Koraltan, tasarıyı savunmak için çıktıgı kürsüde, kargaşa kaynağı diye suçladığı tekkelerin kapatılmasını önerdi:
"Esasen türbeler, tekkeler ve zaviyeler gibi evler... memleketin içinde vasıtai idlâl ve iğfal (baştan çıkarma aracı) olmuştur. Birer fesat menbağı (kargaşa kaynağı) olmuş ve zaman zaman memleketin, milletin azami zararlarını icap edecek hainane ifsadata (kargaşalara) zemin teşkil etmiştir."
XIII. yüzyıldan, daha da öncelerden XVIII. yüzyıla dek doğudan batıya, Mısır’a dek gezginci derviş zümreleri var; Abdallar, Kalenderîler, Hayderîler, Câmîîler, Edhemîler, Mevlevîlerde bile XIV. yüzyıldan XVI. yüzyıla dek Ulu Ârif Çelebi, Dîvâne Mehmed Çelebi ve bunlara mensub olanlar gibi gezginci erler çıkmış. Gittikleri yerlerde semâ’ meclisleri kuruluyor; oralara halifeler dikiyorlar, oralarda tekkeler açıyorlar.
Sayfa 384 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
30 Kasım 1925 ' de Tekke ve Zaviyeler kapatıldı.
Derviş Abdülhay Efendi o güne şu notu bıraktı :
" Kapanmakla tekkeler, ketm olur mu Zikr-i Hakk
Çünkü mahlûkat zakir, kâinat ise dergâh. "
Güzel bir rüya gibi
Evde güçlü ve mümin kadınlar, camide sıkı bir cemaat, işleyen tekkeler, hadis halkalarında yetişen gençler...
