Ruh bedenden kilometrelerce öteye gidebilmesine rağmen
Beden ağır kalarak dengeyi sağlamakla ustalığını sergiliyordu
Her şeyde bir denge ve ahenk olması düzeni koruyan mekanizmanın kendisiydi
Lakin;ruhun özgürleştirildiği anlar da yok değildi
Olmak istediği yerde bir saniyeliğine bile kalması
Kendisine verilen bir ödüldü aslında
Hatta bu eylemi sorunsuz sergilemenin mükafatıyla sahip olduğu bedene tekrar dönmesi de mucizenin apaçık var olduğunu gösteren bir delildi
Aklın ve ruhunla burada ol!
Her zaman olmuyormuş işte anlıyoruz
Bazen yaşayarak bazense yaşatarak
Ruhun neredeyse sen de oradasındır aslında..
İnsanı bir et yığını olmaktan kurtaran sistemlerin en güzelinin ilk çivisini bir nefes serüveni başlattı
Kudret sahibinin verdiği ülfet değerlerin en üstünüydü
Her bir hücreye verilen kopya ile mananın sırrı şifrelendi
Yaşama sadece mantık ile değil gizli manalarla bakma öğretildi
Hakkı verilmeye çalışılsa da en mahrem güzellikler zamanla hasletlerini yitirmeye başladı
Özlem duydukça da bedendeki çürüme ve tahribat onarılmamak üzere
Ta ki sevgiliye kavuşma anına kadar devam edecekti...
4/9/2023
Pınar PEKĞÖZ
....
Siyasi İslam’ın Atası: Osmanlı Uleması
Yalnız Olan Yozlaşır
Sizce neden yozlaşan inançlar dünyanın her yerinde aynı etiklere sebep oluyor? Aslında anlaşılması güç değil, güç yozlaştırır. Şimdilik dünyayı bırakalım da son günlerde özellikle de sosyal medya fenomenleri sayesinde tekrardan alevlenen “Siyasal İslam” tartışmalarının özüne
Yani eş seçimimizi ve ilişkimizin içeriğini kişilik özelliklerimiz belirler. İlişkilerimizde olumlu ya da olumsuz yönlerimize en fazla benzerlik gösteren partnerleri buluruz. Örneğin geçmişimiz bize, fazla bağlanmadan yaşanan fiziksel yakınlaşmaların bizim için en doğrusu olduğunu öğrettiyse, tam bu kalıba uygun birilerini kendimize çekeriz.
İlkbahar yeşilliğine bürünmüş olan doğadaki her bir yaprağın şeklini kâğıda dökebilirim, şimdi sonbaharda bile kestane çiçeklerinin tozlu, yumuşak kokularını hissedebiliyorum; yani o saatleri bir kez daha hayal ederken bunu onları kaybetme korkusuyla değil, tekrar kavuşma sevinciyle yapıyorum.
Sayfa 3Kitabı okudu
Doğum/Ölüm Günleri
Dün ablamın doğum günüydü. 10 gün öncesi de ölüm günü.
Ablamı son hatırladığım yaşım 3,5.
Sonrası camlara vuran “anne” , kalabalık ev, yanındaki kuzeniyle üçlü koltukta otururken şaşkın bakışlarla etrafa bakan küçük kız çocuğu…
Neler olduğunu asla anlayamadığı ama bambaşka şeylerin yaşandığını sezebilmiş küçük bedenli ruh…
Çocuk kalbimin şaşkınlığını ve havada asılı kalmışlığını asla unutmamıştım.
O sahnedeki boşlukta olma hali 10 yıllarca peşimden gelmişti ta ki ben onu yakalayıp tekrar ruhumun iskemlesine oturtana kadar…
Bir anlık kayboluşun insanın bir ömrüne mal olduğunu öğrenmiştim. Kendi kaybımı çok aradım, dağınıklıklarımı derledim topladım bin şükür…
Dün doğum günüydü ablamın. 13 nisan 1975… Nurdan ablam vefat ettiğinde 12 yaşındaydı.
Ve ben onu 3.5 sene görmüş olsamda unutmuyorum…. 🥺 cennette kavuşma duasıyla…
Bu da böyle kalbimden dökülenler oldu… paylaşmak istedim belki de paylaştıkça yara sağalır düşüncesiyle…
Kalın sağlıcakla…
Çiğ’
Yani o saatleri bir kez daha hayal ederken bunu onları kaybetme korkusuyla değil,tekrar kavuşma sevinciyle yapıyorum.
Freud şunu öne sürer gibidir; Ağız, bedende emdiği diğer bölgelerin aksine, kendi aldığı hazzı çok iyi tanıdığı için, aynı narsisist mantıkla bir başkasının dudakları aracılığıyla o tuhaf tekrar kavuşma durumunu arar.
Sayfa 125Kitabı okudu
Bir kez daha hayal ederken bunu onları kaybetme korkusuyla değil, tekrar kavuşma sevinciyle yapıyorum.
Sayfa 3 - Kültür yayınlarıKitabı okudu
Her ayrılık bir kavuşma ,
Kendi içine
Duygularına
Mantığına
Kafandaki insanlara yeniden
Hayata bakışına
Gelişimine
Doğrularına, yanlışlarına
'Ben buyum işte 'lerine
Değişmez sandığın huylarına
Asla' larına
Kabul edişlerine
Yaşamaya tekrar tekrar başlamak her an...
Bir mektup,
Zarfi açtım. Mahizerin önü ve arkası inci gibi harflerle dolu tek yapraklık mektubuna baktım. Aşk, diyordu, acı, yara ve bellek diyordu. Bildiğim sözcükleri peş peşe sıralıyor, her sözcükte bir burgaç yaratıyordu. Pişmanlık, gözyaşı, öfke, ayrılık, gözyaşı, pişmanlık, unutmak, affetmek, kader, ölüm, yalnızlık, kader, pişmanlık, gözyaşı ve unutmak diye tekrar tekrar yazıyor, bir söylediğini birkaç satır sonra bir daha söylüyordu. Yakın ile uzağı, yaşam ile ölümü, kavuşma ile ayrılığı birbirinin yerine kullanıyordu. Başka zaman ve başka yerde bu sözcüklerin anlamını biliyordum, ama Mahizer'in dediklerini anlamıyordum.
Sayfa 200Kitabı okudu
Hayat Ciddiyet Bozulana Kadar Bekler
"Kavuşamayacağın insanlar
Ve o insanlara bağlanma ensititüleri
Sığamayacağın evlerden bahsedilir
Uyuyamayacağın yataklardan
Damarlarından geçen kavuşma sözleri yetersiz
Anlatamayışlar
Sonra da bir gün tekrar gitmekten bahsedilir
Köşeye sıkışmış hissedersin
Çaresizliğin odandaki eski koltuğa bağlar seni
Bütün kovalamaların
Yanlız kaldırılan bütün kadehlerin
Tahammül etmek zorunda kaldığın bütün embesillerin
Bir sonu olduğunu söyler sana
Kaybetmekle tehdit eder
Gururunun el süremediği masum anılar
Vedalar dönene
Anlatamayışlar vezgeçişlere kadar
Bırakmalar hiçbir şeyin kalmayıncaya
Tehditler ise ölüme kadardır
Hayat ciddiyet bozulana kadar bekler."
Sayfa 24 - Doğan kitapKitabı okudu
