Geceler! Hayalimle neden bu kadar içli dışlıdır?
Bu sıkışmışlık hissinden kurtulamıyorum.
O kalbimin sevgilisi görünmüyor. Şimdi büsbütün kimsesizim.
Okur Takip Önerileri
İnsan hayatın hiçbir devrinde düşünmekten geri kalmıyor.
Geceler! Benim çaba, gayret ve mihnetle geçirdiğim hayata şahittir.
Ben yine gözümü o ufuktan ayırmam. Bir şey bekliyormuşum gibi yönelip kalışımı bozmam.
Kalben üzüntüye kapılırım. Üzüntüm büyür. Galiba Yüzümde de birbirine zıt hissiyatın izleri görünür. Güler gibi ağlarım. Yok, ağlar gibi gülerim. Ah! Tarif edemedim.
Düşünmek! Ah! Bu kafa kadar belaya uğrayan var mı?
Görmek neye yarar? Hissetmeliyim. Bu bana yeter.
Şu kitap hayatımdaki gecelerin en masum parçalarını içerir. Onun için diğerlerinden ayırdım.
Şimdi yapacağın tek şey, bu eli kendi elinin içine alıp sıkmak... benim yüreğim nasıl bu elimdeyse sen de yüreğini avucuna alıp sıkmalısın elimi.
Nasıl anlatsam? Ne ölüsün orada, ne de canlı. Bir zamanlar canlıymışsın da, yavaş yavaş ölüyormuşsun gibi, ölme sürecine girmişsin gibi.