Gerçekte 10 Temmuz’la 23 Nisan arasındaki fark, ilkinde Padişah’ın halka bazı haklar ‘lütfetmesi’, İkincisinde halkın doğrudan doğruya Padişah’ın yerini almasıdır.
Bunun ne müthiş bir dönüşüm olduğunu, gençlere nasıl
anlatacağız? Acaba şöyle mi: Hangimiz, başarısızlığa
uğrasaydı, Mustafa Kemal’in sırtında beyaz gömlek,
‘hain’ diye asılacağını doğru dürüst düşünmüştür? İnkılâp tarihimiz, İstanbul Hükümeti’ni daha başından Ankara’ya mahkûm gibi anlatır. Tarihen böyleydi ama, fiilen değil. Hele ‘hukuken’, asla! Devlet ve hükümet, İstanbul’dur; Mustafa Kemal’se, merkezî, üstelik teokratik otoriteye başkaldıran bir ‘asi’. İdamına fetva çıkması, yarım yüzyıl sonra, bize tatsız bir şaka gibi mi görünüyor? Dürrizade’ye öyle görünmüyordu. Hele Vahdettin’e, hiç! Çünkü o, ‘meşruluğunu’ var olan iktidarın
yasa ve fermanlarından almıyordu, tarihten ve halktan
alıyordu. Bütün büyük devrimciler de öyle yapmışlardı.
Hristiyanlık"ı modern uygarlığa özgü bir şey olarak düşünenlerin ya da Hristiyanlık ile modern uygarlık arasındaki ilişkiler sorununu dile getirmeye cesareti olmayanların abarttığından daha basittir. İslam, neden Hristiyanlığın yapmış olduğu şeyi yapmamaktadır? Bence, daha ziyade, Hristiyan-Katolik türden, devasa bir ruhhan sınıfı
Aslında onu vatanı kurtarsın diye Vahdettin görevlendirmişticiler
Devlet ve hükümet İstanbul'dur, Mustafa Kemal'se merkezî, üstelik teokratik otoriteye başkaldıran bir 'asi'. İdamına fetva çıkması, yarım yüzyıl sonra, bize tatsız bir şaka gibi mi görünüyor? Dürrizade'ye öyle görünmüyordu. Hele Vahdettin'e, hiç!
Sayfa 16Kitabı okudu
Zart Diye Okunmalıdır
Rusya Avrupa'nın sivil ve askeri gelişmelerini taklit ederek her alanda mesafe alırken Osmanlı toplumunun "bilgin" geçinenleri "dat" harfinin okunması konusunda anlaşmazlığa düşmüşlerdi: "dat" harfi "zat" mı yoksa "dat" diye okunmalıdır diye.Bu tartışma ve anlaşmazlık halka da yayıldığı için "zat" şeklinde okunması taraftarı bulunan kişiler ve şeyhler, Şeyhülislam fetvaları ile Padişah tarafından sürgüne gönderilmişlerdir.
Sayfa 336Kitabı okudu
"Anlam Dayatmak..."
- "İnsanların kolektif anlam sapmaları haklarının ve imkânlarının olmasını (terörizmi seçmedikleri, yasalara karşı gelmedikleri durumda) seküler cemiyet garantiler. Laik cemiyet, teokratik cemiyetlerin aksine, hayatın anlamına dair ihtiyaçlar ne kadar değişikse, anlam olarak sunulan seçeneklerin de o kadar çeşitli olmasını sağlar. Laik cemiyetin anlam mahrumiyetini kapatmak için dine ihtiyaç duyduğunu düşünmek konuyu yanlış tarif etmek olur. Sadece teokratik toplumda anlam dayatılır -ve seküler toplumda bu dayatma eksiktir. Ama bu eksiklik onun şerefidir. Bu eksiklik, herkesin istediğine inanabilmesini- ve inanmıyorsa da inanıyormuş gibi yapması gerekmemesini sağlar..."
(Jan Philipp Reemtsma, Dindarlığa Saygı Göstermek Gerekir mi?Çeviren: Itır Arda, izdiham.com)
OTORİTEYE İTAAT VE KUTSAL İSYAN VAZİFESİ...
- "Hristiyanlıkta “iki kılıç doktrini” vardır. İslâm’da ise “iki kılıç bir kına sığmaz” anlayışı. (Şimdi bunu der demez, hadi ispatla diye ortaya çıkan bir ruh hastası daha olursa kaçar giderim. Ne ispatı ya burada mahkeme mi kuruyoruz? Ben fikirde ispata değil samimiyete inanırım.)
İki kılıç, dünyevî ve uhrevî otoritedir. Biri laik öteki teokratik yönetim… Bu iki yönetim yan yana yaşar ve teokrasinin –doktriner olarak– laik otoriteye itaati farzdır. Teokrasi bazen nüfuza ermişse de hiçbir Hıristiyan devletin teokratik devlete dönüşmesi söz konusu olmamıştır.
İslam’da ise iki otorite şiddetle reddedilir. Tek başlılık esastır. Bu tek baş ne laik ne teokratiktir. İktidar sivil, nizâm dinîdir. İktidara biat, nizâma itaat edilir. İktidar bozulursa bu sivil bir iktidar mücadelesidir. Ama nizâm bozulursa isyan vazifelerin en kutsalı olur.
İslâm, Hıristiyanlıkta olduğu gibi dünya ve ahiret arasında pis bir uzlaşmaya gelmez. İktidardaki dindar veya günahkâr olabilir; ama nizâm bozulduğu zaman biat de bozulur. Nitekim Ehl-i Sünnet büyükleri, Emevîler İslâm nizâmını bozunca ihtilâlin baş destekçisi oldular.
Demek ki İslâm’da kılıç tek ve onu tutan el İslâmî olmalıdır. El şaşırırsa, o eli kılıcıyla beraber kendine çevirmek, Müslümanların baş görevi olur. Zira İslâm mevcut otoritelerin yanında ikinci bir otorite olmaz; o ya tam hâkim olur, ya hiç olmaz. Ya İslâm nizâmı vardır ya harp!
(Selim GÜRSELGİL-adimlardergisi.com 4 Ocak 2019)
Buhari,Müslim ve Gazali gibi en sağlam kaynaklardan öğrenmekteyiz ki Muhammed'in söylemesine göre Tanrı'nın en fazla sevdiği insanlar, yeryüzü yaşamları sırasında "müptezel", "miskin" ve "bayağı" olan eski püskü giysilerle dolaşan,üstü başı tozlu, saçı sakalı birbirine karışmış ve herkes tarafından hor görülmeye alışmış kimselerdir ve bu kimseler Cennete girecekler,hatta Cennetin hükümdarları olacaklardır.Harisenin rivayetine göre Muhammed bir hadisinde şöyle demiştir:"Dikkat edin,Cennet'in hükümdarlarını size haber vereyim mi? Her hakir görülen zayıf, tozlu, topraklı, saçı sakalı karışık, eski iki elbiseye bürünmüş, kendisine kıymet verilmeyen ve nazara alınmayan... kimselerdir"
Sayfa 273Kitabı okudu
Devlet ve hükümet, İstanbul’dur; Mustafa Kemal’se, merkezî, üstelik teokratik otoriteye başkaldıran bir ‘asi’. İdamına fetva çıkması, yarım yüzyıl sonra, bize tatsız bir şaka gibi mi görünüyor? Dürrizade’ye öyle görünmüyordu. Hele Vahdettin’e, hiç! Çünkü o, ‘meşruluğunu’ var olan iktidarın yasa ve fermanlarından almıyordu, tarihten ve halktan alıyordu.
Sayfa 15Kitabı okudu
