Bir zamanlar...
Korkunç gölge yaşamlarını kaplamaya başlamadan önce, oldukça iyi günler, mutlu yıllar geçirmişlerdi. Sonra mutlulukları ay tutulması gibi yavaş yavaş gölgelenmeye başlamıştı.
Beni tümüyle unuttular...
Sayfa 228Kitabı okudu
Yüzü kâğıt gibi bembeyazdı ve gözleri kan çanağına dönmüştü.
Yanından geçtiği insanlar onu görmüyorlardı bile.
Bir insan böyle bir acıya dayanacak kadar güçlü yaratılmamıştı.
"Üstünde durma, güzelim. Her şey iyi olacak."
Ne var ki, hiçbir şeyi iyi olmadı. Hiçbir şey.
Bi yavaş mı olsan acaba :D
Kalemi uzatınca kız gülümseyerek teşekkür etti. Tavandaki lâmbaların ışığında saçları bakirimsi pırıltılar saçıyordu. Açık mavi bir bluz ve kısa bir etek giymişti. Bacakları güzel. Çorap giymemiş. Müstakbel bir eş seçimi sanki.
Tüm sorulara hayır yanıtını vererek kağıdı dolduruyordu. Yalnızca bir tanesine evet demişti: Ciddi bir yara aldınız mı?