Oblomov,
şimdiye kadar okuduğum benim açımdan en anlamlı, vurucu, yüzleştirici bir dünya klasiği oldu.
Yorum yapsam illa ki bir yerinde eksik bir yön kalır diye çekiniyorum, yazamıyorum.
Gonçarov, inanilmaz bir yazar..
Beni açıkcası şimdiye kadar okuduğum diğer rus klasiklerinden daha çok etkiledi.
Bu öyle bir kitap ki, "oblomov" ve "oblomovluk" terimini literatüre sokulmasını sağlamıştır. Oblomovka'da yaşayan insanların ve Oblomov diye anılan İlya İlyiç'in hayatını okuyoruz.
Kitabınsa en keyifli kısmı insan tasvirleriydi; öyle ki kişiler adeta hem fiziki hem ruhsal olarak karşınızda duruyor ve sizin hayatınızda yaşıyor gibiler.
Bir süre sonra sizin içinizden biri gibi oluyorlar, o karakterlerle bir dünya kuruyorsunuz.
Hacimli bir kitap olması sebebiyle de bir anda da istense de bitmemeli, sindirilmesi gereken noktalarda düşünülmeli.
Zaten 619 sayfa olmasına rağmen bitmeye yakın ah biraz daha yazsa bir bu kadar daha okurum diyorsunuz hep!
Kitabın 4. Olan son bölümü gerçekten olay örgülerinin sonuçlanmasıyla birlikte sizi derinden sarsabilir.
Son sayfadayken yutkunduğumu ve bir süre sessiz kalıp düşündüğümü fark ettim.
Gerçekten çok başkaydı!
Akıllı, pek çok kişiden daha çok farkındalık sahibi olan birinin yaşadığı oblomovka kültüründen gelen bir hazır yaşama alışkınlığının verdiği miskinlik, uşakların hizmetçilerin dört döndüğü hiç çalışmadan aileden kalan çiftliğin geliriyle geçinen Oblomov'un, çoraplarının bile uşakları tarafından giydirilmesi sonucundaki miskin, uyuşuk, rahata düşkün hayatı..
Böyle biri aşık olursa ne olur kısmı apayrıydı.
Oblomov, Ştolts, Olga ve Zahar..
Sizi hiç unutmayacağım!
