Varlık sahnesinde kendisine ömür verilen her canlı, günü gelince toprağa dönüşür. İşte o zaman geriye ne mal ne güzellik ne de birbirinden renkli elbiseler kalır. Mahmut Kaya hocamızın İbn Sînâ'dan tercüme ettiği şu dörtlük bu hâli ne güzel anlatmıştır:
Burkulur yüreğim güller solunca
Söner ümit nurum süre dolunca
Selvi boylu ay parçası güzelin
Kim bakar yüzüne toprak olunca
Sayfa 26