Bu durumda ruh güçleri tamamen Tanrı ile meşguldüler başka hiç bir şeye dikkatlerini veremezler... Kımıldamaya bile cesaret edemezler. Onları harekete geçirebilmek olanaksızdır, bütün dikkatimizi başka yöne çekmeye çalışsak bile öyle sanıyorum ki onları Tanrısal nesneden tam olarak kopartamayız. Bu durumda iken Tanrı ya övgü dolu ama düzensiz birçok şey söylenir, Tanrı isterse onları düzene sokabilir, yoksa zihin tek başına bu işin altından kalkamaz. Ruh kendinde olmadan coşku içinde Tanrıya ilahiler okumak ister... Ruh bu durumda tatmakta olduğu mutluluğun herkes tarafından bilinmesini ister. Bunu da o kişilerle birlikte Tanrıya daha güzel övgüler sunmak amacıyla ister. Ağırlığının altında ezildiği bu mutluluğu insanlarla paylaşmak için yanıp tutuşur. Ruh burada yitirmiş olduğu parayı bulduktan sonra sevincini komşularıyla paylaşmak isteyen incil de ki kadına benzer. Arpı İle ilahiler söyleyen Davut peygamberin taşlınlıkları da herhalde bu cinstendi. Bu aziz krala karşı büyük bir sempati duyuyorum. Teresa de Ávila 6. Devam
Teresa de Ávila
Ruhların ilerlemesi uğruna kendini adamak sadece Tanrı'ya sevgi göstermek çok yüce 1 davranıştır.... Fazla düşünmeye gerek yok ne olduğumuzu dürüstçe kabul edip temiz yüreklilikle Tanrının huzuruna çıkalım.... Tanrı ruhun Kendi hiçliğini içtenlikle kabul etmesini ve küçülmesini ister.... Zihin Tanrıya şükranlarını sunmak üzere süslü ve özenle seçilmiş sözcükler bulmaya çalışırken irade incil deki çiftçi örneğinde olduğu gibi gözlerini bile kaldırmadan huzur içinde zihnin güzel söz söyleme becerisi ile Tanrıya sunabileceği şükrankardan daha fazlasını sunar... Ruhani mücadele alanına girdikten sonra gözlerimizi ele geçirmek istediğimiz gerçek ve sonsuz krallığa dikmeliyiz.... Tanrının sınamak istediği ruhları terk etmiş gibi göründüğü zamanlarda daha çok ortaya çıkacaktır. Teresa de Ávila 5
Teresa de Ávila 3
Ruh bundan böyle dünyayla olan ilgisini kesmenin çok akıllıca bir davranış olacağını göz önüne almalıdır, zaten Tanrı onu daha şimdiden cennettin bir bireyi yapmış sayılır, yeter ki kendi hatası yuzunden bunu yitirmesin geriye dönüş bu ruh için büyük talihsizlik olur. Meditasyon '' dinginlik '' hali Tanrının ruhta uyandırmış olduğu küçük 1 kıvılcımdır, bu kıvılcım ruhu aşkla tutuşturmaya başlar.. Tanrı ruha haz bakımından oldukça zengin olan bu aşkın ne olduğunu yavaş yavaş anlatır. Bu arı durgunluk bu içe dönüklük ve bu küçük kıvılcım Tanrı ruhunun oluşturduğu etkilerdir, bu kendi çabamızla elde edebileceğimiz ya da şeytandan gelen bir hoşluk değildir. Teresa de Ávila 3. Kısım
Gerçekten birleşme halinde iken ruh henüz tam olarak ölmediğini hisseder;esrime vecd halinde ise ölüm sözcüğünü çekinmeden kullanabiliriz, zaten ruh DÜNYA için ölmüştür. Bununla birlikte daha öncede belirttiğim gibi ruhun hala bu dünyada ve yalnız olduğunu hissedecek kadar bilinci vardır. Mutlu olduğunu en azından işaretler aracılığıyla dış
Teresa de Ávila
Meditasyonun bu 3.hali ruh güçlerinin yani zihnin bellek ve iradenin tam olarak kendilerinden geçtikleri bir uyku hali olmamasına rağmen nasıl faaliyette bulunduklarını kendilerinin de anlayamadıklatı bir haldir. Ruhun tattığı mutluluk zevk ve haz bir önceki meditasyon durumlarıyla kıyaslanmayacak kadar büyüktür. Ruh nur suyuyla öylesine kaplanmış ve kuşatılmıştır ki ne ileri gidebilir nede geri, zaten nasıl gideceğini de bilemez, sadece bu engin mutluluğu tatmak ister. Ruh ölmek için can atar bir elinde kutsanmış mum tutan, arzularına kavuşmak üzere son nefesini vermeyi bekleyen birine benzer bu kelimelerle ifade edilemez bir can çekişmedir. Bu bana göre tüm dünya nimetlerinden hemen hemen tam anlamıyla kopmaktan ve tanrıyı mahrem bir şekilde tatmaktan başka bir şey degıldır... Bu durumda iken ruh ne yapacağını bilemez doğrusu gülmesi mi ağlaması mı konuşması mı yoksa susması mı gerektiğini bilemez. Bu, gerçek Bilginin öğrenildiği yüce delilik, onurlu taşkınlık halidir aynı zamanda insana çok zevk veren bir mutluluktur. Teresa de Ávila 6 meditasyonun birleşme halinden ve ruh güçlerinin Ruhani uykusundan ve etkilerinden söz ediyor...
Teresa de Ávila 4
Eğer kıvılcımı oluşturan Tanrı ise kıvılcım ne denli küçük olursa olsun ruhta uyandıracağı yankı son derece büyük olacaktır. Kıvılcım günahlarımızdan dolayı sönmemişse içimizde alevlerini uzaklara fırlatan büyük 1 yangının çıkmasına neden olacak ve ermişlerin duymuş olduğu Tanrı aşkını içimizde duymamızı sağlayacaktır. Bu kıvılcım Tanrının böylesi yüce tasarılara karşılık verebilecek bir ruhu büyük işler için seçtiğimi gösteren bir işarettir, ve onu üstün tuttuğuna dair bir güvencedir. Teresa de Ávila 4