Meditasyonun bu 3.hali ruh güçlerinin yani zihnin bellek ve iradenin tam olarak kendilerinden geçtikleri bir uyku hali olmamasına rağmen nasıl faaliyette bulunduklarını kendilerinin de anlayamadıklatı bir haldir. Ruhun tattığı mutluluk zevk ve haz bir önceki meditasyon durumlarıyla kıyaslanmayacak kadar büyüktür. Ruh nur suyuyla öylesine kaplanmış ve kuşatılmıştır ki ne ileri gidebilir nede geri, zaten nasıl gideceğini de bilemez, sadece bu engin mutluluğu tatmak ister. Ruh ölmek için can atar bir elinde kutsanmış mum tutan, arzularına kavuşmak üzere son nefesini vermeyi bekleyen birine benzer bu kelimelerle ifade edilemez bir can çekişmedir. Bu bana göre tüm dünya nimetlerinden hemen hemen tam anlamıyla kopmaktan ve tanrıyı mahrem bir şekilde tatmaktan başka bir şey degıldır... Bu durumda iken ruh ne yapacağını bilemez doğrusu gülmesi mi ağlaması mı konuşması mı yoksa susması mı gerektiğini bilemez. Bu, gerçek Bilginin öğrenildiği yüce delilik, onurlu taşkınlık halidir aynı zamanda insana çok zevk veren bir mutluluktur. Teresa de Ávila 6 meditasyonun birleşme halinden ve ruh güçlerinin Ruhani uykusundan ve etkilerinden söz ediyor...