Pamuk mu şeker mi?
Evimizi şenlendiren kaçıncı yavru kedi sayısını hatırlamıyorum.Bir gün fırtınada koşa koşa arabaya bindim ve yaşlı teyze camı tıklattı.Hayır olsun dedim açtım camı.Elinde yavru bir kedi sırılsıklam. Kızım dedi bıraksam ölecek evde de bir sürü kedim var alıp besler misin dedi.Nedense hayır diyemedim aldım geldim eve.Alerjim var aslında o yüzden hiç düşünmedim kedi beslemeyi.O gün ilk kedimi almış oldum.Fakat iki gün sonra mecburiyetten apartman girişine yer yapıp bıraktım.Kısmet bu ya alt komşum sahiplenmiş.Şu an 3 yaşında Roka hanım ve her sabah akşam selamlaşıyoruz eve girip çıkarken.Daha sonraları farklı zamanlarda tam 5 yavru kedi daha bu şekilde kucağıma geldi.Vardır nasibi deyip getirdim eve.Hepsi de büyüdüler ama belli bir yerde ya balkondan atlayıp kaçıyorlar ya da kapıyı açık bulunca kaçıyorlardı.Hepside bulduğumda ya açlıktan ya soğuktan ölmek üzere oluyorlardı.Gittiklerinde başlarda üzülüyordum sonra dedim ki demek ki benim görevim de onları kurtarmak en azından hayatta kalmalarına yardımcı oluyordum.Şimdi de bu küçük hanım çıktı geldi.Farklı bir şekilde kendisini çok sevdim.Bakalım büyütüp beslemek benim görevim kendisi benimle kalmak isterse uzunca bir zaman artık birlikteyiz🤍
Beklemek lazım; gönlü hoş tutanı, gönülde yer bulanı, başka gönülde gözü olmayanı..
Beklemek cehennemdir, ama beklerim seni,
İyi kötü demeden, suçlamadan keyfini.
(s.58)🔹
William Shakespeare✍️