Lisede okuduğumda basit bir deneme kitabı olarak gelmişti.Birçok yazına ve yazara ilham kaynağı olduğunu,Montaigne'nin dünyada deneme türünün öncüsü kabul edildiği,çok önemli bir başucu kitabı olduğunu okuduğumda açıkçası çok anlam verememiştim.Şimdiyse Montaigne'nin ne kadar övgüye layık,kıymeti dünya yazarlarıyla ölçülecek derecede etkili bir yazar olduğunu farkettim.Peki nedir bana bunu dusunduren,ilk okumamdan bu yana değişen ne? Eskiye nazaran kendimi minimal da olsa geliştirebilmiş olmam,daha sabırlı ve daha az önyargılı olmam,hepsinden öte samimiyeti daha hızlı kavrıyor olmam.Yazar samimi.Anlattıkları samimi.Ders verme amacım yok okuyucu dese de ben kitabı okuduğumda baba nasihati,olmayan abi nasihati dinledim.107 bölümden oluşuyor.Felsefe,eğitim,toplum,bilim vs.dair düşünceleri aktarılmış.Edebiyatımız açısından mihenk taşıdır.Okunur.