anılar gömülüdür zaten ben bir daha gömerim..
#184049964
Kaf ve Rengi, Ahmet Murat'ın kaleminden okuduğum ilk kitaptı..
Tesadüfen karşılaştığım bu eserin bana kattığı en güzel şey ise, yeni ve benim nazarımda özgün ve başarılı bir yazarla tanışmış olmamdı..
Eserden bahsedecek olursam, Kaf ve Rengi özgün ve derin
"İnsanların beyninde amaç vardır. "Neye" yaradığını, nedenini ya da
ardındaki amacı merak etmeden bir şeye bakmakta zorlanırız. Amaç
saplantısı patolojik duruma geldiğinde buna paranoya denir: Aslında
gerçekten tesadüfi bir talihsizlik olan şeylerin ardında kötü niyet aramak.
Ancak bu, neredeyse evrensel bir sanrının yalnızca abartılı bir şeklidir.
Herhangi bir nesneye ya da sürece baktığımızda, "Neden?" sorusunu
—"Niçin?" sorusunu— sormaktan kendimizi alıkoymamız zordur. Her yerde bir amaç görme isteği makinelerle, sanat yapıtlarıyla, araçlarla ve diğer tasarlanmış insan ürünleriyle kuşatılmış olarak yaşayan; dahası, uyanıkken düşüncelerine kendi kişisel hedefleri hâkim olan bir hayvan için son derece doğal bir istektir. Bir araba, bir konserve açacağı, bir tornavida ve bir saman tırmığı aklımıza tamamen meşru olarak, "Neye yarar?" sorusunu getirir. Putperest atalarımız da fırtınalar, ay ve güneş tutulmaları, kayalar ve akarsular için aynı soruları sormuşlardır. Günümüzde böylesi bir ilkel animizmden kurtulduğumuz için gurur duyuyoruz. Bir akarsudaki kaya tesadüfen uygun bir basamak işlevi görüyorsa, bunun elverişliliğini gerçekten amaçlanmış bir durum olarak değil, bir şans eseri olarak görürüz."
Varlık Yayınları - IV. Tanri'nın Yararlılık İşlevi
sözünü ettiğim o "rus yazgıcılığı" bu sırada öne çıktı bende, öyle ki neredeyse dayanılmaz konumlara, yerlere, konutlara, toplumlara, bir kez tesadüfen verildiklerinde yıllarca sıkı sıkıya bağlı kaldım - böylesi daha iyiydi onları değiştirmekten, onların değiştirilebilir olduğunu hissetmekten, -onlara karşı isyan etmekten... kendimi bu yazgıcılıkta rahatsız etmeyi, kendini zorla uyandırmayı ölümcül bir kötülük olarak görmüştüm o zamanlar: aslında her defasında da ölümcül bir tehlikeydi. kendini bir yazgı gibi kabul etmek, kendini "farklı" istememek - böyle durumlarda tam da büyük kavrayıştır bu.
Sayfa 16Kitabı okudu
“Rus yazgıcılığı” bu sırada öne çıktı ben de, öyle ki neredeyse dayanılmaz konumlara, yerlere, konutlara, toplumlara, bir kez tesadüfen verildiklerinde yıllarca sıkı sıkıya bağlı kaldım. Böylesi daha iyiydi onları değiştirmekten, onların değiştirilebilir olduğunu hissetmekten, onlara karşı isyan etmekten… kendimi bu yazgıcılıkta rahatsız etmeye, kendini zorla uyandırmayı ölümcül bir kötülük olarak görmüştüm o zamanlar: aslında her defasında da ölümcül bir tehlikeydi. Kendini bir yazgı gibi kabul etmek, kendini “farklı” istememek, böyle durumlarda tam da büyük kavrayıştır bu.
Sayfa 17Kitabı okudu
Tesadüfün böylesi :)
... çayı beklerken, çocukların oyunlarını seyredecekti.
