Adın üç kere geçti saçma sapan bir filmde.
Yalnız olsam çok ağlardım ama annem bakıyordu.
Otoban dolusu gürültüyü sıkıştırılıp beynime;
"Anne," dedim, "Hadi çay koy da içelim.."
"Tesirsiz ne kadar söz varsa
ruh cebimde biriktirdim
ki zaten ben
küçükken de meraklıydım
suya yazılar yazmaya"
öYLE İşte ;)
“Beni affetme .Anlama da.Hayatımın özeti düzeltilemeyecek kadar vahim bir anlatım bozukluğu .Beni daha fazla konuşturma…”
Nereye aitim ?
Arkamda bıraktığım otuz küsür yıl bana şunu öğretti:
Doğup büyüdüğü yere ait değil insan. Acı çektiği ya da çok mutlu olduğu yere de ait değil. İnsan, olmak isteyip de olamadığı yere ait. Şey gibi bir his işte bu; çok, çok susamak gibi...
Ben iyi değilim. Neyi tuttuysam elimde kaldı.
Atladığım her öğün için üzülen sen, ruhumdan akan kanı görsen, nasıl dayanırsın bilmem…
Mutluluğundan bahseden sevmediğin kişilere "senin adına sevindim," demek çoğu zaman riyakârlıktır.
Sayfa 121Kitabı okudu
GAZZE
Orada
bir şerit var uzakta
boş zamanlarımızda
üzüldüğümüz..
Sayfa 80Kitabı okudu
Bir yola çıkıyorsun. Gideceğin yerde de çare bulamayacağını biliyorsun ama bir umut...
Sayfa 78Kitabı okudu
İnsanların her şeye rağmen bir arada olmaya devam ediyor olmasının tek bir açıklaması var. Çünkü buna mecburlar.
Sayfa 70Kitabı okudu
Dert sahibi oldum diyemesem de geçmeyecek bir kaç tik sahibi olduğum kesin.
Sayfa 40Kitabı okudu
Deli gibi sevdiğim bazı kitaplar var mesela. İkinci
kez okumak için çok kötü şeyler olmasını beklediğim..
Sayfa 24Kitabı okudu
Sabahtan beri iki satır ağlayacak yer bulamadım kendime.
Sayfa 17Kitabı okudu
Doğup büyüdüğü yere ait değil insan.
Acı çektiği yada çok mutlu olduğu yere de ait değil.
İnsan, olmak isteyipte olmadığı yere ait..
