Sevmek, kendini teslim etmektir. Teslimiyet ne kadar büyükse sevgi de o kadar büyüktür. Bununla birlikte, tamamen teslim olmak, kişinin bilincini diğerine teslim etmektir. Bu yüzden, en büyük sevgi ölüm, unutuş veya vazgeçiştir.
Sayfa 183Kitabı okuyor
İslâm’ın ayakları teslimiyet ve kabulle karşılamak üzerine kuruludur. Bilinmesi sakındırılmış bir bilgiyi arayıp, kavrayışı da teslimiyetle iknâ olmazsa bu arayışı, onun saf tevhid inancını, mârifetin özünü ve sahih imânı elde etmesini engeller.
RıhleKitabı okuyor
Direniş // 
Julián Fuks
70’lerin Arjantin’inde askeri cunta döneminde yaşananlarla başlar her şey ve bu dönemde evlat edinilen küçük bir bebeğin hikâyesini anlatır Sebastian bizlere.
Devrim destekçisi Yahudi bir baba ve Katolik bir annenin ülkelerinden sürgün edilişine, kendi topraklarında bir “üvey evlat” gibi yaşayışlarına odaklanan Direniş; teslimiyet ve kaygı arasında gelip giden yüzlerin kendilerinden, evlerinden, ülkelerinden koparılmasını; kimlik arayışını, aile bağlarının bambaşka biçimlerini ve aidiyet duygusunu anlatır.
Durgun, yer yer zorlayan bu metni çok sevdim.
Teslimiyet, kapıların zorlanmayacağı yerde beklemeyi bilmektir.
Kapıların zorlanmaması gereken zamanlar vardır, zorlarsınız. Zorlarsınız açılmaz. Belki başka bir yöntem lazımdır. Belki zamanı gelmemiştir. Belki siz kapı açıldığında karşılacağınız şeye hazır değilsinizdir.
Güzel bir sözümüz var bizim:
“Olanda hayır vardır.”
Biri - Rubinstein'dı sanırım - Tanrı’ya inanıp inanmadığı sorulduğunda, şöyle yanıtlamıştı: "Yo, hayır, ben. . . çok daha büyük bir şeye inanıyorum..." Ama bir başkası da (Chesterton muydu?) şöyle demişti: İnsanların artık Tanrı’ya inanmaz olmaları, hiçbir şeye inanmadıkları anlamına gelmez; her şeye inanırlar.
Sayfa 313 - doğan kitap
