Unutmayalım
•Kişinin izni alınmadan, telefon numarası bir başkasına verilmez.
•Acil bir durum olmadığı sürece, saat 21:00 den sonra kimse aranmaz.
•Yeni tanıdığın bir insana “sen” diye hitap etmemelisin, yerli yersiz gereksiz samimiyet, hitap, espri, eleştiri, argo vs yapmamalısın
•Ailen dışında kimseyi uygunluğunu sormadan görüntülü aramamalısın
•Whatapp uygulamasında mesajlaşmak bedava diye bir cümleyi atomlarına ayırıp 18 mesaj şeklinde atmamalısın.
Mesajlaşman uzun sürecekse, telefonunu sessize almalısın
•Biri aramana dönmüyorsa, beklemeli ve üst üste taciz eder gibi aramaya devam etmemelisin
•Atılan mesajlara elinde telefon anında yanıt beklememelisin, trip atmamalısın
•Sosyal medya bir insanla ilgili “kişilik fikri oluşturma-ruh halini anlama-ekonomik durum tespit” yeri değildir. Yani sosyal medyayı ölçü almamalısın. Tek mesajına bakarak analiz yapmamalısın.
•Ziyarete gittiğin yerlerde küçük bir hediye ya da ikramla gitmelisin
•Tevazu gösteriyor, içten davranıyor diye karşındakine dilediğin gibi davranmaman gerektiğini bilmelisin.
•Randevularına geç kalmamalısın.
•Sana verilen bir görevi-ricayı yerine getirmeli kimseyi bilgi almak-sonuç görmek için peşinden koşturmamalısın.
•Köklü bir ilişkinin, samimiyetinin, dostluğun olmadığı birine sitemler etmemelisin.
•Herkesten aynı inceliği beklememeli ve insanları düşünceli olmaya davet etmemelisin. Çünkü, nezaket her yerde çiçek açmaz.
•Dürüstlük ile dangalaklık, samimiyetle patavatsızlık başka şeylerdir iyi ayırt etmelisin.
•Nezaket, adab, saygı, terbiye...Bir insanın olmazsa olmazıdır, unutma!
Peygamber efendimiz sevinince toprağı Üzülünce gökyüzüne bakarmış çünkü yerde tevazu gökte ferahlık vardır..!!
Bende bir tevazu hastalığı varmış bir aydınlanma yaşadım. Ama atalarımızın hakkını vermek lazım ki fazla tevazunun sonu da vasat insandan akıl dinlemeye çıkıyor.
Bunun üniversitede ortaya çıktığını düşünüyorum. İnsan belli bir standartın üstünde yetiştirilince ve başka türlüsünü bilmeyince dışlanabiliyor. Özellikle maddi durumu iyi olan kişiler
"Tevazu ile varsan meydan senindir, cevher senden çıkar,maden senindir."
-Yunus Emre
Önce dinledim. Bu çok uzun sürdü. Sürer hâlâ. Herkes güzel konuşuyordu. Kıskanıyordum. Öfkeyle tevazu büyülü bir beșikti. Bunun hayranlık olduğunu bilmiyordum. O güzel sözleri söyleyenler de bilmiyordu. Cümlesi olmayanların canı sıkılmıyordu hiç. İnsan iyiliği öğrenmeden bilirmiş de, kötülük için zaman gerekirmiş. Şimdi bile kime söylesem, uzak uzak bakıyor. Yalnızlık böyle saçaklanıyormuş...
Sayfa 22 - Kırmızı Kedi Yayınları 11. BaskıKitabı okuyor
İnsan topraktan yaratıldığı için toprağın farklı husûsiyetlerini bünyesinde taşımaktadır. Toprak killi, kumlu, sert, yumuşak olduğu gibi insanlar da tabiat itibâriyle farklılık arz etmektedir. Toprak çiğnenir, her şey onun üzerinde rahatlıkla işlenebilir. Toprak buna karşı hiçbir aksülamelde bulunmaz. İşte, insanda ki sabır, tevâzu ve alçak gönüllülük gibi vasıflar buradan gelmektedir. Buna mukâbil, toprağın hareketsizliğinden atâlet ve tembellik gibi vasıflar da insanda tezâhür etmektedir.
TEVAZU
“Tevazu insanın kendisini aşağı görmesi, aşağılık sanması değildir. Bilakis tevazu kişinin haddini/hududunu bilmesi, yani sınırlarını, özünü, o özün sınırlarını(hakikatini) görmesi demektir.”
Sayfa 46Kitabı okuyor
Ah, mutlu kalırdım
Güçlü hükmüyle alt mertebeden bir melek kılsaydı beni;
Hudutsuz ümitlerle kapılmazdım o zaman hırsa.
Öyle ya, olamaz mıydı? Ya aynı ümitlere kapılsaydı
Eşit derecede büyük başka bir Kudret;
Ben belki tevazu gösterirdim
Sayfa 140Kitabı okuyor
Tevazu, mahviyet ve terk-i enâniyet,
bu zamanda ehl-i hakikata lâzım ve elzemdir..
Şükür cehalet bitti! Kimse okumuyor, herkes yazıyor. Kimse öğrenmiyor, herkes biliyor. Kimse susmuyor, herkes konuşuyor. Kimse çekilmiyor, herkes ortada. Kimse kederlenmiyor, herkes şenlik. Kimse yere bakmıyor, herkes gökyüzü. Kimse sevmiyor, herkes arzu ediyor. Kimse gözyaşı değil, herkes küfür. Kimse eşik değil, herkes ufukların ötesi. Kimse gölge değil, herkes ışık.
Tevazu bitti. İncelik bitti. Hatıra bitti. Gönül bitti. Şarkı bitti.
Bir aynalar pazarı ki, yaşıyoruz işte...
Kendini olduğundan az göstermek,tevazu değil,budalalıktır;kendine değerinden az paha biçmek korkaklıktır,pısırklıktır.
Sayfa 7
•Sevinince toprağa, üzülünce göğe bak. Yerde tevazu, gökte ferahlık vardır.
"Kimseden daha iyi olmadığınızı anlayacak kadar tevazu sahibi,
herkesten farklı olduğunuzu kavrayacak kadar bilge olun."
İbn Rüşd