''Dünya nasıl olması gerekiyorsa öyle. Kendi kendini kurtaramayanı hiç kimse kurtaramaz.''
Sayfa 49
Konuşacak insanlar geldiği için seviniyorum. Bu büyük Avrupa kentlerinde, kapı çalınıp bir arkadaşın gelmesi olanaksız. Herkes günlük yaşam, çalışma, kahveler ve lokantalardan sonra derin yalnızlığa gömülmeye alışmış.
Sayfa 34Kitabı okudu
Yaşlı hemşire önden gidiyor, arkasında yürüyen anneme soruyor:
-Acaba kendini balkondan atar mı?
Hayır. Balkondan falan atlamam. Aksine yaşamı çok seviyorum. Yüzlerce yıl yaşamak istiyorum. Benim için neler düşünüyorlar, diye geçiyor aklımdan. Bir şey söylemiyorum. Gereken yanıtı annem veriyor.
Sayfa 35Kitabı okudu
...uykularımı kısaltıyorum. Sanki yeteneklerim gelişiyor. Her şeyi daha iyi anlıyorum. Kısa uykular beni daha diri, daha canlı kılıyor. Yorulmadan çalışıyorum. İnsanları her zamankinden daha çok seviyorum. Sanki onlar da beni daha çok seviyor, daha çok arıyor. Yaşamın doğal akışı hızlanıyor. Düşünce akışım hızlanıyor.
Sayfa 36Kitabı okudu
-Sana ne oldu? Sensiz yaşayamam.
-Yaşarsın.Herkes herkessiz yaşayabilir.
Sayfa 37Kitabı okudu
Geceler çok erken gelir hastanelere. Ama bitmek bilmez. Gün doğmak bilmez.
Sayfa 39Kitabı okudu