Paradoksal yöntem içerisinde bu şöyle ifade edilebilir: Kanun, dışsallaştırılmış bir bilinç; bilinç ise, içselleştirilmiş bir kanundur.
"Vicdanımız, kendimize söylediğimizdir. Ne Tanrı'nın sesidir ne de ebedi ilkelere dair farkındalıktır. Ortalama bir insanın davranışından, günlük sohbetlerden, günlük rutinden, bir parça olarak varolmaya dair konformist cesaretin temel ilkesi olan uyum sağlamadan çıkmamızı söyler bize. Ancak, bu çağrıyı dinlersek kaçınılmaz bir biçimde suçluluk duyarız, ahlâkî zayıflığımızdan değildir bu, varoluşsal durumumuzdandır. Kendimiz olarak varolma cesaretine sahip olunca suçlu hissederiz kendimizi, bu varoluşsal suçluluğu üstlenmemiz istenir. Her haliyle anlamsızlıkla yalnızca sonluluk ve suçluluk kaygısını kararlılıkla üstlenenler yüzleşebilir."
Sayfa 154 - Cesaret ve Bireyselleşme (Kendi Olarak Varolma Cesareti)Kitabı okudu
"Yirminci yüzyıl insanı, anlamlı bir dünyayı ve manevi bir merkez dışında anlamlar içinde yaşayan bir benliği kaybetmiştir. Kendi ürettiklerine feda etmiştir kendini. İnsanın yarattığı nesneler dünyası, onu yaratanı ve şimdi onda özelliğini kaybedeni kendisine çekmiştir. Ancak insan halihazırda neyi kaybettiğinin farkındadır. İnsanlıktan çıkışını umutsuzluk olarak yaşayacak kadar insandır hâlâ. Nasıl çıkacağını bilemez, ancak durumu 'çıkışın olmadığı' şeklinde ifade ederek insanlığını kurtarmaya çalışır. Umutsuzluk cesareti, umutsuzluğunu üstlenme ve kendi olarak varolma cesareti ile yokluğun köklü tehdidine direnme cesareti göstererek karşılık verir."
Sayfa 146 - Cesaret ve Bireyselleşme (Kendi Olarak Varolma Cesareti)Kitabı okudu
"Şüpheye yer vermeyen kesinlik kalesi, hakikat kayasının üzerine inşa edilmemiştir."
Sayfa 95Kitabı okudu
"...korkunun yüzleşilebilen, çözümlenebilen, saldırılabilen ve katlanılabilen belirli bir nesnesi vardır. (...) Ancak kaygı için durum farklıdır, zira kaygının nesnesi yoktur ya da çelişkili bir ifade ile nesnesi diğer her nesnenin inkârıdır.
(...) Korku ile kaygı arasındaki fark görülebilir, ancak ikisi birbirinden ayrılamaz. Birbirlerinin özünde vardır onlar. Korkunun iğnesi kaygıdır, kaygı da korkuya ulaşmak için çabalar. Korku, bir şeyden korkmaktır; acıdan, bir insan ya da topluluk tarafından reddedilmekten, birinin ya da bir şeyin kaybından, ölüm anından korkmaktır. Ancak bunlardan doğan tehdidin beklentisinde korkutucu olan, özneye yaşatacağı olumsuzluk değil, bu olumsuzluğun muhtemel sonuçlarına dair kaygıdır. (...) kaygı, özel bir durumun tehdidiyle başa çıkamamanın hissettirdiği acıdır. (...) Her korkunun altında yatan ve onu korkutucu kılan öge, kişinin kendi varlığını koruyamayacak olma kaygısıdır."
s. 60, 61, 62 / Varlık, Hiçlik ve KaygıKitabı okudu
"Kaygının niteliği hakkındaki ilk sav şudur: Kaygı, bir varlığın kendi muhtemel yokluğunun farkında olması halidir. Aynı yargı daha kısa şöyle ifade edilir: Kaygı, varolmamaya yani yokluğa dair varoluşsal farkındalıktır. Bu, cümledeki 'varoluşsal' kaygıyı üretenin, yokluğa dair soyut bilgi olmadığı, yokluğun kişinin kendi varlığının bir parçası olduğuna dair farkındalık olduğu anlamına gelir. Kaygıyı üreten, evrendeki her şeyin geçici, fani olduğunun farkına varılması hattâ başkalarının ölümlerinin tecrübe edilmesi dahi değildir, bu olayların bir gün ölecek olduğumuza dair hep üstü örtük olan farkındalık üzerindeki etkisidir. Kaygı sınırlıdır, kişinin kendi sınırlılığı gibi tecrübe edilir. Bu, insan olarak insanın ve bir şekilde bütün canlıların doğal kaygısıdır. Yokluk kaygısıdır, sınırlı olarak kişinin sınırlılığının farkında olunmasıdır."
Sayfa 60 - Varlık, Hiçlik ve KaygıKitabı okudu
"Varolma, kendisini ve varolmamayı 'kucaklar'. Varolma, varolmamayı 'içinde' barındırır, tıpkı ezelden beri orada olduğu ve ilahî hayat sürecinde onu yendiği gibi. Var olan her şeyin temelinde, hareket ve oluş içermeyen ölü bir varlık bulunmaz, yaşayan bir yaratıcılık bulunur. Yaratıcı biçimde kendisini onaylar, sonsuza dek kendi yokluğunu mağlup eder. Her sonlu varlığın kendisini onaylanmasının örüntüsü ve varolma cesaretinin kaynağı böyledir işte."
Sayfa 59 - Varlık, Hiçlik ve KaygıKitabı okudu
Cesaret genellikle zihnin korkuyu yenme gücü olarak tanımlanır.
Sayfa 59Kitabı okudu
Cesaret, 'bir şeye rağmen' yani benliğin kendini önleme eğilimine rağmen, kendini onaylamaktır.
Sayfa 56Kitabı okudu
Yoldan çıktığınızda yolunuz sınırsızdır.
Sayfa 42Kitabı okudu
Kaygımız bütün insanlara ve varlıklara korkunç maskeler takar. Onlardan bu maskeleri çıkartırsak kendi yüzleri ortaya çıkar ve ürettikleri korku yok olur.
Sayfa 41Kitabı okudu
Yüzyılımızın birçok ilahiyat bilgini, özellikle, 'felsefî teoloji'(philosophical theology)nin üstadı sayılan ilahiyatçı filozofPaul Tillich (ölm. 1965), faaliyetlerini her şeyden önce, dinin mitolojiden, hurafelerden arındırılması üzerinde yoğunlaştırdı. Ne var ki, hurafeyi besleyen ondan zarar gören halkın bizzat kendisidir. Halkı uyandırmak isteyenlere gelince, onların işi çok zordur. Tillich, bu uyandırma işinin hangi risklere mal olacağını anlatan şu düşündürücü ve ürpertici tespiti yapmıştir: “Günümüz insanına din konusunda söylenecek ilk söz, 'din'e karşı bir söz olmak zorundadır.” (The Protestan Era, 185) Bunun açık anlamı şudur: Eğer gerçek dinden söz edecek-seniz, kullandığınız ilk cümle, geleneğin oluşturduğu sahte dine karşı, onu rahatsız eden bir cümle olmalıdır. Aksi halde hem kendinizi hem de gerçek dini arayanları aldatırsınız. Mitolojiden gerçek dine geçişte, şüphenin yeri de yadırganamaz. Ne yazık ki, Türk halkı herkesten şüphe ettiği halde din adına konuşanlardan asırlardır şüphe etmemiştir. Kur'an, öncelikle onlardan şüphe edilmesi gerektiğini bildirmektedir.
FANATİK ADAM
Değişikliğe dair tehlikeler, olacak şeylerin bilinmezliği, geleceğin karanlığı; ortalama insanı kurulu düzenin fanatik bir savunucusu yapar.
Sayfa 89Kitabı okudu
Acı
Nevrotik, içindeki hakikatle çatışma yüzünden hastadır ve iyileşmesi gerekir. Bu çatışmada savunduğu kalesi ve onun arkasındaki hayali dünyayı sürekli delip geçen hakikat onu acıtır.
Sayfa 88Kitabı okudu