Resmimi yapman üç koca yılı alıp götürdü bizden. Aralarında poz vereyim diye bana kayalar, ırmaklar ve sütunlar sundun, bir de üstüne kurulacağım bir mutfak sandalyesi. Sandalye gerçekti, gerisi hayal. Gel gör ki ne zihnimi ne yüreğimi dinlendirecek bir şey vardı. Gelecek nesiller bana bakacak olursa siye düşünmüştüm, yalnızca beni resmeden adamı tanıyacaklar.