Vahşi doğada bir sunak çıktı karşıma, üzerine kazınmış yazıda şöyle diyordu: BİLİNMEYEN TANRI'YA... Ben de bunun ışığında kendimi kurban ettim.
Sayfa 240Kitabı okuyor
Gözlerini kapadı ve yaşamından geri kalanları düşünmeye daldı, sanki daha önceden görülmüş bir rüyaydı her şey, gelecekse çoktan ele geçirilmişti.
Ben bir daireyim, diye düşündü. Daire içinde daire, üstelik içimdeki öteki daireler de sonsuza dek orada kalacak.
Sayfa 267Kitabı okuyor
Bireyin, eşi görülmedik yaradılışı aynı zamanda atalarının yaratılışını ve deneyimlerini bir ölçüye kadar yansıtıp yineliyor olamaz mı? Tüm insan soyununkini. Neden olmasın? Bazı bildiklerimizi hiçbir zaman öğrenmek zorunda kalmamamızın nedeni de bu değil mi?
Sayfa 326Kitabı okuyor
Bütün zaman ve bütün mekân benim. İnsanlığın ortak belleği hep benim yanımda, bulunduğum bu mağarada - beynimde. Bunları söylediğim için deliler arasına katılacaksam, bırakın katılayım. Ben, deliyim.
Sayfa 339Kitabı okuyor
Sesler, bazen kendilerine Tanrı süsü verirdi. Pilgrim de ne zamandır farkındaydı bunun. Aynı seslerin şeytan kılığına girdiği de olurdu. Ya da ölü takliti yaptıkları da.
Sayfa 367Kitabı okuyor
Tanrı ancak insan Tanrı olmaktaktan vazgeçtiği zaman kendini gösterir.
Sayfa 420Kitabı okuyor