Tistu bir melekti.Okulun deposu temizlenirken atılacaklar arasında gözüme çarpan bu kitabı alıp özenle tozunu sildim ve çantama atıp eve kitaplığıma götürdüm. Günlerce gidip gelip kapağına baktım yerine baktım. Artık okunma vakti gelmişti. Okuyunca anladım ki geç bile kalmışım okumak için okutmak için. Kısa ama sizi içine çeken “çocuklar böyledir işte, hep çocuk kalanlar böyledir.” Dedirten çok tatlı, masum, düşündürücü ve huzurlu bir arkadaş bu kitap.
