Şüphe duymak
Yazarlık Yolunda
1. Havaalanı, sınıf, ofis, otoyollar veya parklar gibi sık. lıkla bulunduğunuz kalabalık mekânlardaki insanla rı gözlemleyerek karakter alıştırması yapabilirsiniz Defterinizde, her gün karşınıza çıkan insanları tasvir edeceğiniz özel bir bölüm oluşturun. Jestlerini, kul landıkları kelimeleri, kıyafetlerini, yürüyüş şekillerini,
DÂRÜLBEDAYİ Türk tiyatrosunda en önemli atılımlardan biri "Dârülbeda- yi"nin kuruluşudur.
1913-1914 yıllarında İstanbul Valisi olan Operatör Cemil Paşa bir konservatuvar açmak istedi. Belediye Meclisi'ndeki Avrupa görmüş birkaç kişi de bu isteği destekleyince, konservatuvar için üç bin lira ödenek ayrıldı. Cemil Paşa konservatuvarm
Sayfa 244 - Mitos Boyut yayınları 2010Kitabı okudu
Melih Cevdet Anlatıyor
''Tanışmamız galiba 1931 yılına düşer. Liseyi bir mektepte okuduk. Benden bir sınıf yukarıdaydı. Kimi derste kaçar, demiryoluna iner, ahşap istasyon binasında şiirden, tiyatrodan konuşurduk. Sesimiz adındaki okul dergisine yazılar yazardık. Delikanlılığımızın hemen en güzel günleri bir arada geçti.''
Sayfa 49Kitabı okuyor
Aşk olmasa her şey ucuz bir tiyatrodan öteye geçmez.
Sayfa 248
"Tiyatronun tiyatro olduğu ancak tiyatrodan çıkınca anlaşılır."
Anlatıldığına göre, ki bizim de buna inanmak için bir eğilim yaşar içimizde, erkekler tehlike anında yabancı güzel kadınları bile hiç umursamazmış; diyelim yanan bir tiyatrodan kaçarken ayaklarına
dolaştılar mı onları bir kenara itip duvarlara yapıştırır, başları, elleri ve dirsekleriyle sürüp atarlarmış önlerinden.
“Bu gençler, hiçbir şeyi açık açık söyleyemiyorlar. Özellikle de gerçek duygularını bir gülümseme ardına gizliyorlar.”
Herkese selam! Son zamanlarda özellikle sosyal medyayı kasıp kavuran Osamu Dazai’nin bir kitabının yorumuyla geldim. Birçoğunuz yazarı ‘İnsanlığımı Yitirirken’ eseriyle tanıyor olabilir. Osamu Dazai Soytarı Çiçekleri’ni İnsanlığımı Yitirirken’den yaklaşık 13 sene önce yazmış. Baktığımızda ikisinin de ana karakterinin Yozo Oba olduğunu görebiliriz ve yine aynı şekilde ikisi de otobiyografik izler taşıyor. Yazar bu kitapta sinema ve tiyatrodan aşina olduğumuz dördüncü duvarı yıkmak tekniğini kullanmış. Ara ara hikayenin ortasında durup yazılarını eleştirmiş, okurla sohbet etmiş. Kimileri bu durumu beğense de bana pek hitap eden bir teknik değil. Asıl hikayeden koptuğumu hissettiriyor. Dazai bu eserinde sevgilisi Sono’yla birlikte denize atlayarak intihar eden ama sevgilisi ölüp kendisi kurtulan Yozo Oba’nın yaklaşık dört gününü kaleme almış. Bir balıkçı teknesi sayesinde kurtulup hastaneye yatan Yozo’nun ailesiyle, arkadaşlarıyla, hastane çalışanlarıyla arasında olanları okuyoruz bu dört günde. Yozo’nun ruh halini, geçmişini sorgulayışını görüyoruz. Arka kapak yazısını okuduktan sonra bu kitap için beklentim daha farklıydı ama yine de beğendim. Soytarı Çiçekleri’nden sonra İnsanlığımı Yitirirken kitabının daha anlamlı geldiğini söyledikleri için ben de öyle yapmayı planlıyorum. Dazai’nin dilini seviyorsanız, Japon klasiklerine ilginiz varsa tavsiye ederim. 
Soytarı Çiçekleri
Bana kalsa, ben toptan yasak ederim. Hiçbir kitap bastırmam. Evet, kültürden yararlan, oku, bunları anlarım. Ama yazmaya ne lüzum var? Az mı kitap yazılmış bu zamana değin? Bunu boyuna artırmanın anlamı yok ki.
Avuçlarımda Hala Sıcaklığın Var
“Kimimiz biraz daha fazla, kimimiz biraz daha az olabilir ama hepimiz, daha iyi bir ülkenin hayalini kuruyor, bu yolda çaba gösteriyorduk.” diyor Sumru kitabın bir bölümünde kendi gençliğine ve 68 Kuşağı’na işaret ederek.
Avuçlarımda Hâlâ Sıcaklığın Var, Lale, Sumru, Fuat, Talip isimli dört gencin gözünden 68 Kuşağı’nı ve 12 Mart Muhtırası’na giden süreci anlatıyor bize. Osman Balcıgil Hayat, Oyun, Savaş, Ölüm başlıklı dört bölümden oluşan bu kitabında müzikten sinemaya, tiyatrodan edebiyata, bürokratlardan siyasilere bir dönemi anlatabilecek ne varsa hepsinden faydalanmış ve yine gerçeği kurguyla birleştirerek bize müthiş bir dönem kitabı sunmuş.
Yazarın Son Söz’de de söylediği gibi “Kendi çocuklarının kanıyla beslenen bir ülkeyiz, vesselam,” 
Nilay Bengisu Dere 
Avuçlarımda Hala Sıcaklığın Var 
Osman Balcıgil
"Zamanın sahnesinde oynanan insanın tragedyasıdır bu. Bu tiyatrodan hoşlanan seyircilerin sayısı çoktur, ama düşünüp kafa yoranlar oldukça az."
Sayfa 64Kitabı okudu
Mutlaka insanlar kendi işleriyle muhatap olsunlar. Bir el becerisiyle muhattap olsunlar. Ve o işi çok iyi yapsınlar. Biz, kendi işini iyi yapan insanlar tanımıyoruz. Benim medyaya küskünlüğüm şurada olusuyor. Şu anda bizim çok iyi tarihçilerimiz var. Çok iyi sosyologlarımız var. Otuz yıl odasına girmeden çalıştı bu insanlar. Ama biz onları
Her şeyin tiyatrodan ibaret olduğunu düşünen biri olarak özellikle bu sayfayı cok sevdiğim için paylaşmak istedim .
XVII., XVIII., XIX. yüzyılları müzikten, resimden, tiyatrodan, danstan, zengin mimariden; şenliklerinden, incelmiş erotizminden süzülmüş toplumsallığından yoksun olarak düşünmek insanın soluğunu daraltabilir!
Sayfa 216 - Can YayınlarıKitabı okudu
