Baba! Baba! dedi Tolayk. Daha başka bir şey söylemedi. Çünkü ölüm bir insana gülüyorsa söyleyecek ne bulunabilir ki? Bırak beni! Han çabuk adımlarla uçuruma doğru koştu, kendini aşağıya attı. Onu oğlu durduramadı, durdurmak için yetişemedi. Tolayk aşağılara baktı baktı, sonra şöyle söyledi: Ey Tanrım, bana da babamınki gibi sağlam bir yürek ver! Ondan sonra gecenin karanlığına daldı. İşte Han böyle öldü, onun yerine Tolayk Kırım Hanı oldu...