nasıl bir çeviriyse olayların içine sürüklüyor adeta tarih romanı
“Sultan Mehmed’in ordusu Ankara’da toplanmıştı. Amir Bek geri dönmek istedi, ama Karamanoğlu bunu önledi ve dedi ki: Sultan benim bütün ülkemi elimden aldı, şimdi geri vermeli, o zaman Amir Bek ordusuyla Ankara’ya doğru yola koyuldu. Orada karşısındaki orduyla savaşa tutuştu, yenildi. Askerleri de kaçtı, Hasan’ın sürüleri, düşmanın yörelerinde Moğolların yaptıklarına benzer zulüm ve vahşette bulundular. Tokat kentini yerle bir edip halkını işkenceyle öldürdüler. Yenik düşen Akkoyunlu birlikleri Hasan’ın öğüdü üzere Suriye’ye sığınmaya çalıştılar, “çünkü onlar bizim dostumuz.” Ancak Suriyelilerin bu Türkmen yığınlarına hiç de sempati besledikleri yoktu, hatta onları soyup soğana çevirdikten sonra Halep’e yollayıp bir mağaraya tıktılar “ve orada hayvanlar gibi doğradılar.”
“Batı Avrupalıların 16. yüzyıl sonlarına kadar Türk despotluğuna Asyalının direnme gücü olarak gördükleri Karamanlılara karşı Mehmed ilk darbeyi 1473’te indirdi. Karamanoğlu, Sultan’a teslim olmaktan başka çare bulamadı. Mehmed ikinci bir darbeyle Hasan’ı Doğu Anadolu’dan fırlatıp attı. 11.8.1473’te Mehmed onun ordusunun hemen hemen tümünü başkentte yok etti. Akkoyunlu ordusunda topçunun olmayışı ve örgütlenmesindeki köhnelik yenilginin baş nedeniydi. 1475’teki ikinci bir yenilgi Şah’ın tüm yayılma planlarını mezara gömdü.”
Her şey tüm çıplaklığıyla yüzüme tokat gibi çarptığında anladım.. kalmamam gerektiğini.. gitmeliyim...
Ne var ki annem sahiden de babasının kızıydı. Rahmetli
dedem, albay emeklisiydi. Kendisi gibi vatana millete hayırlı,
ciddi, kuvvetli, sert, dediğim dedik ve otoriter askerler
olmasını arzu ederek dünyaya getirdiği oğullan, tabiatlan
itibariyle analanndan halim selim çocuklar olarak çıktıkları
için onlan elemiş; bir kız evlat olmasına rağmen
Merhaba sevgili kitap dostlarım nasılsınız? Bugün sizlere sevgili yazarımız 
Nilar Gök kaleminden AZGIN VAR öykü sevenlere güzel bir eser tavsiyesi ile geldim. Okurken çok keyif aldım kah üzüldüm, kah sevindim. Anadolu' da her bir yöreye gideceğimiz bu eseri kesinlikle tavsiye ederim.
İçinden birini değil bu öykülerin hepsini gerçekten çok
Ölmedim işte.
Ölemedim.
Demek ki yaşamam gerekliydi.
Bir gizli kuvvet olmalı bizi yaşatan. Yaşamakla ölmek arasındaki maceramızı düzenleyen, çaresizliğimizi her yerde yüzümüze tokat gibi indiren bir büyük kuvvet olmalı.
Çocukluğun Hor Görülmesine Hayır - Janusz KorczakIsabelle Collombat · Alfa Yayınları · 2019142 okunma
"Yarın kimse beni yargılamayacaktı. Kimse arkadaşlarına ritim duygusu olmayan ezik çocukla ilgili mesaj atmayacaktı. O anda başkalarını umursamanın ne kadar aptalca olduğu yüzüme tokat gibi indi."
Sayfa 273Kitabı okudu
Doğduğun ev kaderindir. Bu cümle yüzüme okkalı bir tokat gibi çarptı. Ne yaparsan yap doğup büyüdüğün ev kaderine yön verir. Bazen olmaz, olmaz değil oldurulmaz. Bazı şeyler sana hak görülmez. Sessizce kaderine boyun eğersin. Geriye sadece dalıp dalıp gittiğin uzaklıklar kalır..
"Öyle bir aşk bekliyordu ki hayattan , yüzünde birden bire patlayan bir tokat gibi, onu serseme çevirsin. "
ÖYLE BİR HİKÂYE
Sinemadan çıktığım zaman yağmur yine başlamıştı. Ne yapacağım? Küfrettim. Ana avrat küfrettim. Canım bir yürümek istiyordu ki... Şoförün biri:
– Atikali, Atikali! diye bağırdı.
Gider miyim Atikali'ye gecenin bu saatinde, giderim. Atladım şoförün yanına. Dere tepe düz gittik. Otomobilin buğulu, damlalı camlarında kırmızı,
