"değerini bilemedim,seni kullanmayı beceremedim."
“Sözle ve dilli değil, eylemle ve içtenlikle sevelim.”
Sayfa 1Kitabı okuyor
“Sonra Tanrı’nın bana söylediği ilk dersi hatırladım:
‘İnsanın içinde ne olduğunu öyren.’ Ve ben, insanın içinde Sevgi olduğunu anlamıştım!”
Sayfa 41Kitabı okudu
Anna öldü
Ve Anna’nın okuduğu kaygılarla, aldatmalarla, dertlerle, kötülüklerle dolu kitabı aydınlatan mum, her zamankinden daha parlak ışıldayarak daha önce karanlıkta kalan her şeyi aydınlattı, çıtırdamaya başladı, sönmeye yüz tuttu ve sonsuza dek söndü.
Sayfa 999Kitabı okudu
Dokuz yaşındaydı, daha çocuktu; ama kendi ruhunu tanıyordu, ruhu onun için değerliydi, göz kapağının gözü koruduğu gibi onu koruyordu ve elinde sevgi anahtarı olmayan hiç kimsenin ruhuna girmesine izin vermiyordu.
Sayfa 686Kitabı okudu
Beni tanıdığını sandı. Oysa beni dünyada herhangi birinin tanıdığı kadar az tanıyor. Ben de kendimi tanımıyorum.
Sayfa 988Kitabı okudu
Eğer iyiliğin bir nedeni varsa, o artık iyilik değildir; eğer iyiliğin bir sonucu, yani ödülü varsa yine iyilik değildir. Demek ki iyilik, neden ve sonuç zincirinin dışındadır.
Sayfa 1035Kitabı okudu
Ben yüreğimin sesine göre yaşıyorum, başka türlü yaşayamam, siz ise kurallara göre yaşıyorsunuz. Ben sizi sevmiş olmak için sevdim, siz ise sırf beni kurtarmak, bana bir şeyler öğretmek için!
Sayfa 310Kitabı okuyor
_ Bu durumdan çıkış yolu var mı?
_ Her durumdan bir çıkış yolu vardır. Yeter ki karar verilsin.
Ona ne düşündüğünü sorduğunuz her an hiç yanılmadan aynı yanıtı verebilirdi: Aynı şeyi, mutluluğunu ve aynı zamanda mutsuzluğunu.
Eğer sevgiyi yok ediyorsanız, gerçeği bilmeye dair tüm ihtimalleri kaybediyordunuz.
Lev Tolstoy
Sayfa 70Kitabı okuyor
Ertesi gün uyanan Butler, durumunu hatırlar hatırlamaz kendini tekrar az önce koynundan çıktığı unutuşun kollarına bırakmak istedi.
"Her inancın özü,hayata ölüm tarafından yok edilemeyecek bir anlam vermesidir."
Lev Tolstoy
Sayfa 69Kitabı okuyor
Yeni hayat yoktu. Kayıptı. Yalnızlık mutluluktu,huzurdu.
Sadece kendini unutmak ve başkalarını sevmek gerektiğini ve o zaman huzurlu, mutlu ve güzel olabileceğini Varenka'ya bakarak anlamıştı. Kiti de öyle olmak istiyordu. En önemli şeyin ne olduğunu artık açıkça anladıktan sonra Kiti buna hayran olmakla yetinmeyip, bütün ruhuyla kendisini önünde açılan bu yeni hayata bırakmıştı.
Sayfa 295Kitabı okuyor