“Thomas Sawyer, bugün de geç kaldın, özür dilemeden yerine nasıl oturursun?..”
Kendini bildi bileli Tom, pazartesi sabahını hiç sevmezdi.
Hafta sonu tatili bitiyordu.
Çocuklar, büyük bir kıskançlıkla ve hele kartlarını değiştirenler kızgınlık ve pişmanlıkla onu izliyordu.
Beş duayı ezberlemesi olanaksızdı. Çünkü kafasında başka düşünceler vardı. Bir yandan da elleri boş durmuyor, öteberiyle oynuyordu.
Irmağın kıyısında yarısı suyun içinde olan bir sandal akıntıya kapılıp kaybolsa acaba arkasından gözyaşı döküp üzülenler olur muydu?