Güneş Ülkesi, Thomas More ve George Orwell'dan sonra okunması gereken bir başka ütopya kitabıdır. Kısadır, özdür, derindir ve sorgu ister, okuyucuya kendi dünyasını sunar Campanella, sonra da sen başlarsın düşünmeye... Hoş kalın...
Ütopyalar güzel eserler olur, okunulması gereken insana farklı açılardan, kanıksananın aksine görmesi dahi zor olan noktalardan baktırması açısından. Bu kitabı yıllardır duyup bir anda karşımda gördüm. Güzel yanları var çok ince benzetmeleri, farklı tarafları. Ama bitirdiğimde çok da bir şey katmadı. İçindeki yazılan çoğu şey kültürümüze, insanlığa ters kalan şeyler. Ahlaki yokluğun bazı konularda ne kadar insanı insanlıktan uzaklaştırdığını göstermesi açısından.
Kitap Bacon un Yeni Atlantis kitabindan daha az hristiyanlik propagandasi yapiyor,ama ne Bacon ne Campanella(Kiyaslamak bile komik ama) Platon un Devlet kitabinin 5sayfasina bile denk gelmez...Platon kendi icinde tutarli ayri bir evren yaratirken "Utopya" yazarlari şöyle yapar: su kadar diger devletlere yardim eder,su olur,bu olur derler ama gercekcilikten uzaktir,devletin para kaynagi neresidir hicbirinde bahsetmez.En kotusude okullarimizda Devlet yerine bu kitaplar okutulur...Bence bu kitaplar Utopya degil Kurgu...Devleti okuyanlar ne demek istedigimi anlar cunku Devlet kitabi ucuk olsada gerceklesme ihtimali mantiksal olarak vardir
İncelemeyi Öteki Yayınevi, Birinci Baskı: 2017, Özlem Pekcan(Çev) üzerine yapıyorum.
Eserin İtalyanca özgün adı "Citta del Sole", ve ilk defa Latince olarak "Civitas Solis" 1623'te Farankurt da basılıyor. Özgün metin ise ancak 1904'de basılıyor. Öteki'nin çeviride kaynak aldığı eser ise 1602'de Campanella'nın kaleme aldığı ilk metindir.
Eser, Ospitalario Tarikatı Rahibi ile Cenevizli Kaptan arasındaki diyaloglardan oluşur. Rahibin soruları doğrultusunda Cenevizli Kaptan, bir zamanlar topraklarında yaşamış olduğu Güneş Ülkesi'ni anlatır. Kentin coğrafyasını, fiziksel yapısını, eğitim, savaş, inanç ve astroloji anlayışını, toplumsal yaşamını aktarır meraklı rahibe. Güneş ülkesindekiler, mülkiyet duygusundan yoksundurlar, kendi evleri, kendi çocukları yoktur. Yöneticileri(buna "Güneş" derler.) tüm bilim ve sanat dallarını, varlığa ait olan bilgiyi en iyi şekilde bilmek durumundadır. Neslin sağlıklı olarak devam edebilmesi için hangi kadının ve erkeğin kiminle ilişkide bulunacağı yönetim tarafından belirlenir. Kadın ve erkek arasında tutkudan ziyade arkadaşlık daha öndedir. Ölümden korkmazlar çünkü ruh onlar için ölümsüzdür. Bilim ve felsefeyle uğraşırlar ve dünyadaki diğer halkların eninde sonunda kendileri gibi olacağını söylerler. Güneş ülkesindekiler, neye ihtiyaç duyuyorsa ona sahiptirler.
Pekcan, Tommaso Campanella adlı giriş metnini bitirirken şöyle diyor; "Elinizdeki kitap, gördüğü baskı ve işkenceler karşısında isyan eden, Altın Çağ özlemiyle yanıp tutuşan bir ruhun felsefe, astroloji ve dinle harmanlanarak dile gelmiş rüyasıdır."
Ütopik bir eser olarak okunması gerekenlerden biri... Acı ama gerçek bir şey varsa eğer o da: "Hayaller Thomas More'un Ütopya'sı, Campanella'nın Güneş Ülkesi; hayatlar George Orwell'ın Hayvan Çiftliği..."
Ütopyalar güzeldir adı altında incelenebilecek Güneş Ülkesi mükemmeliyet esaslı bir ülkedir. Bilimsel gelişim açısından oldukça ileride bulunan ancak duygusal açıdan kısıtlayıcı olan bir sistemdir. Aristotales karşıtlığı bulunarak Platon'un Devleti gibi akıl ve mantığa aşırı bir şekilde dayanmış bir ülke sistemi olarak görülebilir. Güneş Ülkesi